Ένα ενδιαφέρον σχόλιο της Μαρίας Θερμού διαβάσαμε στο «Βήμα» με τίτλο «Κακοφυλαγμένη Κόρη»:

«Μεσημέρι στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και ο επισκέπτης -στην προκειμένη περίπτωση η γράφουσα- σκέπτεται: Δεν πάω να παραγγείλω μια Πεπλοφόρο; Πρώτη κίνηση, να δω αν στο πωλητήριο υπάρχει η συγκεκριμένη Κόρη. Και όντως υπάρχει. Δεύτερη, η τιμή της: 800 ευρώ, αρκετά τσουχτερό ποσόν δηλαδή. Και πάλι όμως, πολύ φθηνότερη από τις 500.000 που ζητούσαν οι επίδοξοι πωλητές για την Κόρη της στάνης. Με το δεδομένο λοιπόν ότι κάποιοι μπορεί να τη νομίσουν γνήσια, η… απόσβεσή της είναι βέβαιη! Επί της ουσίας όμως, το ερώτημα είναι: Ποιοι είναι αυτοί που είχαν (ή έχουν ακόμη) τη δυνατότητα λήψης εκμαγείων από πρωτότυπα αρχαία έργα αλλά και της χρήσης τους για την παραγωγή αντιγράφων; Θέμα της Αστυνομίας ασφαλώς το προαναφερθέν, η οποία τους τελευταίους μήνες βρέθηκε αντιμέτωπη και με δύο ηχηρές ληστείες, χωρίς να έχει εντοπίσει ίχνη των ενόχων. Αλλά, πέρα από αυτό, η αναζήτηση των εκμαγείων αφορά και το υπουργείο Πολιτισμού. Γιατί τέτοιες άδειες παραγωγής πιστών αντιγράφων έχουν ελάχιστοι. Ακριβώς για να μη γίνεται παράνομο εμπόριο και για να μην επωφελούνται κάποιοι με τη δημιουργία κίβδηλων τα οποία πωλούν ως αυθεντικά. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν τα επίσημα πωλητήρια μουσείων να είναι άδεια από αντικείμενα και αντίθετα να γεμίζουν οι… στάνες».