Καλοκαίρι στην πόλη; Ίσως κάποιος πρέπει να το ξανασκεφτεί. Γιατί αν περιμένουμε να οργανώσουμε τις ημέρες μας ελεύθερα και δημιουργικά, μάλλον ξεγελιόμαστε. Ειδικα όσοι από εμάς εργαζόμαστε τα πρωινά και περιμένουμε το απόγευμα – όταν η ζέστη υποχωρεί και έχουμε ελεύθερο χρόνο – για να επισκεφτούμε μουσεία και χώρους (ό,τι δεν επισκεφτήκαμε με τα κρύα, τις βροχές και το άγχος  του χειμώνα), λίγες ελπίδες έχουμε να το κατορθώσουμε. Και αυτό γιατί τα ωράρια των χώρων πολιτισμού είναι άκρως απαγορευτικά για όποιον τυχαίνει να εργάζεται. Χαρακτηριστικό το άρθρο σε μπλογκ για τα δημόσια μουσεία:

“Μπορεί να βρισκόμαστε στην τουριστική περίοδο και ο κλάδος να έχει υποστεί σημαντική καθίζηση, ωστόσο αυτό δεν φαίνεται να πτοεί την πολιτεία αφού με ΦΕΚ που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες προβλέπει τη λειτουργία μερικών από τους πιο δημοφιλείς αρχαιολογικούς χώρους μέχρι το πολύ τις 5 το απόγευμα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη, ένας από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στη χώρα, όπου ο χώρος κλείνει στις 5 μ.μ και μάλιστα τις Δευτέρες παραμένει κλειστός,
Ανάλογα παραδείγματα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Στην Κρήτη, το μουσείο της Κνωσσού κλείνει επίσης την ίδια ώρα. Το ίδιο καθεστώς ισχύει και για τον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας καθώς και το μουσείο των Βασιλικών Τάφων των Αιγών, το οποίο επίσης κατεβάζει ρολά τις Δευτέρες.
Ευτυχώς που το μουσείο της Ακρόπολης, όταν δεν είναι κλειστό για λόγους διαμαρτυρίας, λειτουργεί όλες τις μέρες…”

Και τα ιδιωτικά μουσεία όμως δεν πάνε πίσω. Μια περιήγηση στα sites των Μουσείων Γουλανδρή και Μπενάκη αρκεί για να δει κανείς ότι μόνο Πέμπτες είναι ανοικτά όλη την ημέρα ενώ τις υπόλοιπες ημέρες κλείνουν νωρίς το απόγευμα. Και αν το Δημόσιο έχει πρόβλημα υποχρηματοδότησης, στα ιδιωτικά τί συμβαίνει; 

Είναι λοιπόν οι χώροι πολιτισμού προορισμένοι μόνο για άνεργους, συνταξιούχους, φοιτητές και τουρίστες; Αν ναι, κρίμα…