Νέες συζητήσεις και διαφωνίες ως προς τη χρονολόγηση, ένα νέο εύρημα (από τον ευρύ χώρο των νεκροταφείων της Αμφίπολης πέριξ του περιβόλου του μνημειακού οικοδομήματος το οποίο όπως εικάζει ο εισηγητής απεικονίζει τον Μέγα Αλέξανδρο να φέρει τα όπλα του αφηρωισμένου φίλου του Ηφαιστίωνα), καθώς και ίχνη καύσης εν μέσω ιζημάτων και επιχώσεων που παραπέμπουν (έπειτα από ειδικές εξετάσεις) στα μέσα του 3ου ή του 4ου αι. π.Χ., ήταν τα νέα στοιχεία που κατέθεσαν οι επιστήμονες για το πολυζητημένο εύρημα της Αμφίπολης στην πρώτη του επίσημη παρουσίαση στον δεοντολογικά αποκλειστικό του χώρο: Το ΑΠΘ και το ετήσιο επιστημονικό συνέδριο για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Ήταν η πρώτη φορά (από το 2013 οπότε άρχισαν να δημοσιοποιούνται τα πρώτα στοιχεία για την ανασκαφή της Αμφίπολης) που η επικεφαλής της πολυθρύλητης ανασκαφής καταθέτει εισήγηση στο επιστημονικό συνέδριο και δέχεται τις ερωτήσεις και τις επιστημονικές διαφωνίες συναδέλφων της – μελών της επιστημονικής κοινότητας.

Στην κατάμεστη ιστορική αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (στην ίδια αίθουσα τον Νοέμβριο του 1978 ο αείμνηστος καθηγητής Μ. Ανδρόνικος παρουσίασε εν μέσω χιλιάδων επιστημόνων και κοινού τα ευρήματα της Βεργίνας) συγκεντρώθηκαν από νωρίς το πρωί εκατοντάδες αρχαιολόγοι και ενδιαφερόμενοι για το εύρημα, δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Οι εννέα εισηγήσεις της ενότητας της Αμφίπολης μονοπώλησαν το ενδιαφέρον αλλά και το χρόνο του συνεδρίου, καθώς η προβλεπόμενη διάρκειά τους ξεπεράστηκε κατά πολύ (λόγω της έντονης συζήτησης και κατάθεσης απόψεων που ακολούθησε) φτάνοντας ως αργά το απόγευμα.

Στην εισήγησή της η Κατερίνα Περιστέρη επανέλαβε τα όσα είχε αναφέρει τον περασμένο Σεπτέμβριο (σε σχετική εκδήλωση του συλλόγου αποφοίτων ΑΠΘ). Αναφέρθηκε αναλυτικά στην ανασκαφή από την έναρξή της μέχρι και το 2014, μίλησε για τον μνημειακό ταφικό περίβολο με περίμετρο 497 μ., ύψος 3 μ. και διάμετρο 158,40 μ., τον κατασκευασμένο από μάρμαρο Θάσου, για τη θέση του λέοντα στην κορυφή του τύμβου, για το βοτσαλωτό δάπεδο, τις Σφίγγες και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους, ενώ (προς επίρρωση της άποψής της για χρονολόγηση του μνημείου στο πρώτο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.) έκανε συνεχείς αντιπαραβολές και υπογράμμιζε τα κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά και την αισθητική άποψη των δημιουργών τους με ανάλογα ευρήματα της ιδίας περιόδου (4ος αι. π.Χ.) που εντοπίστηκαν ανά την Ελλάδα (βοτσαλωτά δάπεδα σε οικίες της Πέλλας, Καρυάτιδες στην περιοχή Σβεστάρι της Βουλγαρίας κ.ά.).

Παράλληλα η κα Περιστέρη αναφέρθηκε στα κατάλοιπα σκελετικού υλικού που εντοπίστηκαν (μιας γυναίκας, ενός άνδρα, ενός παιδιού και μια καύση), στην πλούσια κεραμική (αρυτήρες, μελαμβαφή αγγεία, οξυπύθμενοι αμφορείς), σε νομίσματα με απεικονίσεις του Κασσάνδρου, του Αλεξάνδρου Γ’, και μονογράμματα του Αντίγονου Γονατά κ.ά.

Μετά την κα Περιστέρη ακολούθησε η εισήγηση του αρχιτέκτονα της ανασκαφής Μιχάλη Λεφαντζή, ο οποίος επίσης επανέλαβε τις υποθέσεις τους με βάση την αποκωδικοποίηση των θραυσμάτων των οικοδομικών επιγραφών που βρέθηκαν λίγα χιλιόμετρα νότια της Αμφίπολης, σύμφωνα με τις οποίες αναφέρονται τα εξής: «Εγώ ο Αντίγονος, παρέλαβα οικοδομικό υλικό για την ανέγερση μνημείου προς τιμήν του Ηφαιστίωνος… (Οι ευμεγέθεις επιγραφές –περί τα 25 εκατοστά σε ύψος– με την «υπογραφή» ΑΝΤ που συναντάται σε όλους τους Αντιγονίδες και εδώ αποδίδεται στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο [323-318 π.Χ.], φέρουν χαραγμένη τη λέξη «ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ» και στο τέλος το σύμπλεγμα γραμμάτων που σχηματίζει τo όνομα «Ηφαιστίωνος»).

Το νέο στοιχείο (σε επίπεδο ευρημάτων) κατέθεσε ο Ιταλός αρχαιολόγος Αντόνιο Κόρσο. Πρόκειται για μαρμάρινα μέλη από ζωφόρο του βάθρου του Λέοντος που εντοπίστηκαν περί τα 120 μέτρα μακριά από τον περίβολο του τύμβου, εν μέσω έκτασης με εκατοντάδες ταφές. Στο εντοπισθέν θραύσμα είναι εμφανής η ανάγλυφη παράσταση πολεμιστή με κράνος, ασπίδα και υπερμέγεθες δόρυ, ενώ διακρίνονται η κεφαλή ενός αλόγου, ένα φίδι κι ένα μέρος δέντρου.

Το σωζόμενο ανάγλυφο θραύσμα έχει ύψος 1,60 μ. και εκτιμάται ότι έφθανε συνολικά τα 2,70 μ. Σύμφωνα με τον κ. Κόρσο, η όψη του πολεμιστή «ταυτίζεται» με αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (λόγω της κλίσης των μαλλιών του και της μορφής του) ο οποίος φέρει τον υπερμεγέθη οπλισμό του αφηρωισμένου φίλου και συμπολεμιστή του Ηφαιστίωνα.

Τις εικασίες του κ. Κόρσο αλλά και μέρος των τοποθετήσεων της κας Περιστέρη και των υπόλοιπων εισηγητών αμφισβήτησαν –ή ζήτησαν πρόσθετες εξηγήσεις– συνάδελφοί τους και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που είχαν κατακλύσει το ακροατήριο.

«Πρόκειται για τυπική μορφή πολεμιστή και ηρωικών αναγλύφων». «Ήταν ένας παις-πολεμιστής και γι’ αυτό είναι τόσο μικρός το δέμας σε σχέση με τα όπλα που φέρει». «Οι επιγραφές έχουν χαραχτεί πριν από την τελική διαμόρφωση». «Η τοιχοποία της Αμφίπολης έχει διαμορφωθεί σε δύο χρονικές φάσεις». «Ο περίβολος είναι μεταγενέστερος του μνημείου». Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις ερωτήσεις-τοποθετήσεις αρχαιολόγων καθηγητών του ΑΠΘ προς τους εισηγητές.

«Βρισκόμαστε σε μια ενότητα του συνεδρίου του ΑΕΜΘ και όχι σε ημερίδα για την Αμφίπολη» αναγκάστηκε να παρέμβει η πρόεδρος της συνεδρίας, Μαρία Λιλιμπάκη-Ακαμάτη.

«Ας μην υπάρχουν άλλες βιασύνες για την ερμηνεία, η συζήτηση για το υλικό της ανασκαφής θα διαρκέσει χρόνια. Η αρχή έγινε. Αρκεί η συζήτηση αυτή να γίνεται ανάμεσα σε ειδικούς, στο φυσικό της χώρο που είναι τα επιστημονικά αρχαιολογικά συνέδρια, και όχι τόσο «δημόσια» όσο κατέστη τα προηγούμενα χρόνια».