Μια νέα σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη, που χρονολογείται στην Εποχή του Σιδήρου, έκαναν αρχαιολόγοι του Υπουργείου Κληρονομιάς και Πολιτισμού του Ομάν, στην περιοχή Ντιμπά της περιφέρειας Μουσάνταμ του Σουλτανάτου.

Τα αντικείμενα υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1300 και του 100 π.Χ. Στο πλαίσιο αυτό, η σχετική ανακοίνωση αναφέρει ότι «η ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε από το Υπουργείο με μια ιταλική αποστολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης αποκάλυψε περισσότερα μυστικά του αρχαιολογικού αυτού χώρου ο οποίος εντοπίστηκε το 2012 και όπου η ανασκαφή και η έρευνα έφεραν στο φως τάφο ελλειψοειδούς σχήματος, μέσα σε ταφικό συγκρότημα. Χρονολογείται κατά την Εποχή του Σιδήρου και την Προϊσλαμική περίοδο, συγκεκριμένα μεταξύ 100 π.Χ. και 300 μ.Χ.».

«Ο τάφος περιέχει τα κατάλοιπα δώδεκα σκελετών, άφθονα κτερίσματα όπως κεραμικά αγγεία με επίχρισμα ή χωρίς, λίθινα και χάλκινα αγγεία, ξίφη, σιδερένια βέλη και κοσμήματα, αργυρά εντόπιας κατασκευής καθώς και χρυσά εισηγμένα από γειτονικούς πολιτισμούς», προσθέτει η ανακοίνωση του Υπουργείου.

«Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα στον τάφο είναι ένα φυλαχτό από την Αίγυπτο, το πρώτο του είδους του που εντοπίζεται στο Σουλτανάτο του Ομάν. Το φυλαχτό είναι γνωστό ως Μάτι του Ώρου, καθώς και ως Ουατζέτ (wadjet ή udjat). Στο πλαίσιο του αιγυπτιακού πολιτισμού αποτελεί σύμβολο προστασίας, βασιλικής δύναμης και καλής υγείας. Φυλαχτά σε σχήμα Ματιού του Ώρου αποκαλύπτονται συχνά από τους αρχαιολόγους σε περιδέραια. Πρόκειται για παραδοσιακό στοιχείο του αιγυπτιακού πολιτισμού και κύριο τμήμα σε βραχιόλια που εντοπίζονται σε μούμιες, κατασκευασμένα για να προστατεύουν τον φαραώ στην άλλη ζωή».

Ο Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων του Ομάν, Σουλτάν μπιν Σαΐφ Αλ Μπάκρι δήλωσε: «Το περιδέραιο αυτό είναι το δεύτερο που αποκαλύπτεται στη θέση, μετά από ένα άλλο που συνδέεται με τους πολιτισμούς που άκμασαν στο σημερινό Ιράκ, και έχει τη μορφή λίθου με σφηνοειδή επιγραφή όπου αναγράφεται το όνομα της Γκούλα, θεότητας της θεραπείας για τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας. Και αυτό το φυλαχτό χρησιμοποιούνταν επίσης για προστασία καθώς και στην ταφική λατρεία». Η θεά Γκούλα θεωρούνταν η σημαντικότερη γιατρός και θεραπεύτρια για τους Βαβυλωνίους, ήδη από το δεύτερο μισό της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. Ένας αριθμός σχετικών ευρημάτων έχουν βρει τη θέση τους στο παρελθόν στο Εθνικό Μουσείο του Ομάν.