Διαστημάνθρωποι που οδηγούν αυτοκίνητα, μεθυσμένα ναυτάκια και μαϊμούδες που παίζουν κιθάρα εν πλήρει δράσει γοητεύουν μικρούς και μεγάλους στο Ίδρυμα Ευγενίδου

Ποιος είπε ότι συλλογή σημαίνει κλειστές βιτρίνες, αντικείμενα που αγγίζουν μόνο γαντοφορεμένα χέρια και πούπουλα για ξεσκόνισμα, και θαυμασμό εξ αποστάσεως; Ο συλλέκτης παιχνιδιών Γιάννης Γιαννακάκης – Σεϊτανίδης ανέτρεψε τους κανόνες. Αφού γέμισε κάθε άδειο ράφι του διαμερίσματός του με παιχνίδια – επεκτάθηκε ώς και την κουζίνα -, ασχολήθηκε με τις «πληγές» τους και τώρα τα εκθέτει για πρώτη φορά στο Ίδρυμα Ευγενίδου.

«Διάλεγα πάντα παιχνίδια με προσωπικότητα, που είχαν κίνηση, έβγαζαν ήχους, κουρδιστά, μπαταρίας, μηχανικά ή και μαγνητικά. Τα βρίσκω γοητευτικά. Πολλά όμως δεν λειτουργούσαν. Τα εξέταζα να δω αν μπορώ να τα φτιάξω και όταν τα έφερνα σπίτι άρχιζα τις επιδιορθώσεις: γρανάζια, σκουριές, κόλλαγα εξαρτήματα που είχαν σπάσει» λέει ο συλλέκτης.

Γρήγορα όμως ο συλλέκτης – «γιατρός» απέκτησε και συνεργάτη, τον καλό του φίλο Στέλιο, υδραυλικό στο επάγγελμα, που μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι. «Εχει μανία και ταλέντο με τα γρανάζια, πιάνουν και τα χέρια του. Αναλαμβάνει κυρίως τις βαριές περιπτώσεις» εξηγεί ο Γιάννης Γιαννακάκης – Σεϊτανίδης.

Και παρά τις προσπάθειές του να θεραπεύσει τα τραυματισμένα παιχνίδια, δεν πτοήθηκε από το εύθραυστο της υγείας τους. «Η κόρη μου έχει παίξει πολύ μαζί τους. Ορισμένα εκείνη τα έχει χαλάσει. Αλλωστε ήταν παιγμένα όταν τα αγόρασα, κανένα δεν ήταν καινούργιο. Τι νόημα όμως θα είχαν αν έμεναν στο ράφι και δεν μοίραζαν χαρά; Αυτός δεν είναι ο βασικός σκοπός τους;» λέει. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε έχει αφιερώσει στην κόρη του Χαρά τον κατάλογο της έκθεσης με 170 από τα παιχνίδια της συλλογής του.

Χρειάστηκε ωστόσο να περάσουν δύο και πλέον δεκαετίες για να αποφασίσει να μοιραστεί τους θησαυρούς του με το ευρύ κοινό. «Πάντα το ήθελα αλλά δεν μου άρεσαν τα μουσεία παιχνιδιών. Ήταν όλα τα παιχνίδια τακτοποιημένα αλλά δεν έπαιζαν και κατά συνέπεια ήταν μια παρουσίαση χωρίς ουσία. Στο Ίδρυμα Ευγενίδου μού δόθηκε η δυνατότητα μέσω ενός βίντεο που θα συνυπάρχει με την έκθεση να βλέπει και να ακούει ο κόσμος τι κάνει το κάθε παιχνίδι».

Σήμερα που λόγω της οικονομικής κρίσης ακόμη και το παραμικρό έξοδο μοιάζει πολυτέλεια, ο Γιάννης Γιαννακάκης – Σεϊτανίδης εξακολουθεί να κυνηγά θησαυρούς στις αγορές της Ευρώπης, με προσοχή βέβαια και στην περίπτωση που εντοπίσει κάτι ιδιαίτερο. «Μερικά από τα παιχνίδια είναι αρκετά σπάνια και κάποια έχουν πολύ υψηλές τιμές σε ειδικές δημοπρασίες που πραγματοποιούνται στο εξωτερικό. Όμως για μένα όλα αυτά έχουν μικρή σημασία μπροστά στη χαρά που προσφέρουν απλόχερα σε μικρούς και μεγάλους».