Ανεξήγητο παραμένει το όνομα «Του παιδιού η σπηλιά» που φέρει σπήλαιο της Νάξου. Η μόνη αναφορά που βρήκα ανήκει στον Ν.Α. Κεφαλληνιάδη (Τα σπήλαια της Νάξου και οι θρύλοι των, Αθήνα 1961, σ. 20). Στο σπήλαιο αυτό είχε βρεθεί «πέτρα μαρμαρωμένης γυναικός», την οποία ο θρύλος συνδέει με την Τουρκοκρατία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται μάλλον για αρχαίο άγαλμα.
Όμως το όνομα της σπηλιάς που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου Κορθίου στην Άνδρο, στο χωριό Ασυνετί, εκφράζει τον χαρακτήρα και τη χρήση του κατά την αρχαιότητα: «Κάτω Κόσμοι» (Ι.Κ. Βογιατζίδου, Ανδριανά Χρονικά 6, τ. Γ´ , Καλλ. Γιαννουλίδου, Ναοί του Άδου Πλούτωνος, «Πλάτων» ΚΓ 1970, σ. 279).