Άρον… τα τσουκαλάκια σου και περιπάτει. Η εντολή που πήραν οι αρχαιολόγοι της Ακρόπολης ήταν σαφής. Έπρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα να αδειάσουν το Φετιχιέ Τζαμί από τις αποθηκευμένες αρχαιότητες και να το παραδώσουν ελεύθερο. Όχι για να δοθεί προς χρήση λατρευτική, όπως πολλοί υποπτεύονται, αλλά για να αναστηλωθεί και να γίνει επισκέψιμο μνημείο.
Είναι αλήθεια πως από χρόνια το κτήριο παρουσιάζει σοβαρά στατικά προβλήματα και έπρεπε να είχε ενταχθεί σε αναστηλωτικό πρόγραμμα. Σε μέρες όμως οικονομικής κρίσης, φαντάζει περίεργο, ακόμη και στους υπηρεσιακούς παράγοντες, πώς αποφάσισε το ΥΠΠΟΤ να διαθέσει κονδύλια, και μάλιστα αποκλειστικά από εθνικούς πόρους, για τη δαπάνη μετακόμισης 500 και πλέον κιβωτίων με αρχαιότητες και για την εκπόνηση μελέτης αναστήλωσης του τζαμιού -στο ΕΣΠΑ δεν εντάσσονται μελέτες αλλά η υλοποίησή τους.
Είναι σαφές ότι το υπουργείο επιθυμεί να εντάξει το έργο αυτό εντός της προσεχούς διετίας στα υπόλοιπα του ΕΣΠΑ. Ίσως να είναι και το «αντίδωρο» του Γιώργου Παπανδρέου στον Ταγίπ Ερντογάν για την άδεια που έδωσε τον περασμένο Αύγουστο να γίνει λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα.
Ούτως ή άλλως η επισκευή του τζαμιού εκκρεμεί δώδεκα χρόνια. Από το 1998 είχε ανακοινωθεί ότι πρόκειται να συντηρηθεί στο πλαίσιο των έργων της Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων στη Ρωμαϊκή Αγορά για να ανοίξει τις πόρτες του ως επισκέψιμο μνημείο. Το σχέδιο δεν προχώρησε. Έμεινε ερμητικά κλειστό να το χαίρονται οι γάτες και οι θαμώνες των εστιατορίων, που βγάζουν τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο της οδού Πανός, στο Μοναστηράκι.
Το Φετιχιέ Τζαμί (δηλαδή τζαμί του Πορθητή) κτίστηκε το 1456 επάνω στα λείψανα μιας τρίκλιτης βασιλικής. Το 1834, όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό αρτοποιείο, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, 4/10/10