Το Νέο Μουσείο Ακρόπολης εγκαινιάζεται και μια μεγάλη οθόνη τύπου Λας Βέγκας κρύβει τις πίσω όψεις των δύο κτιρίων στο 17 και το 19 της Διονυσίου Αρεοπαγίτου που έχουν απασχολήσει το υπουργείο Πολιτισμού και πολλούς αρχιτέκτονες. Πρόκειται για ένα φανταστικό σενάριο που βραβεύθηκε σε έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών μαζί με άλλες προτάσεις για το πώς καλύπτουμε ή βελτιώνουμε ένα αρχιτεκτονικό πρόβλημα στην πόλη.
«Έντρομοι οι κάτοικοι της πόλης αντίκρυσαν την προσγείωση μιας ουρανοκατέβατης οθόνης μπροστά από το Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Αυτός ο ψηφιακός χαμαιλέων ήρθε για να επιλύσει τα προβλήματα που απλά δεν λύνονται με συμβατικά αρχιτεκτονικά μέσα.
Η οθόνη του Λας Βέγκας λειτουργεί ως τέλειο αστικό καμουφλάζ προβάλλοντας σε πραγματικό χρόνο οτιδήποτε συμβαίνει πίσω από τα διατηρητέα, αποκαθιστώντας την πολύτιμη θέα». Είναι το σκεπτικό του Βαγγέλη Κοτσιώρη που κέρδισε το Γ΄ βραβείο προτείνοντας να αγνοήσουμε το πρόβλημα και να το απολαύσουμε… τηλεοπτικά.
«Το χιούμορ μπορεί να γίνει μοναδικό όπλο απέναντι στην αδιαφορία, την αναξιοπιστία και την υποκρισία που μας περιβάλλει» λέει ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Αντωνακάκης για τη λύση που σκέφτηκε ο νέος αρχιτέκτονας.
Η ψηφιακή οθόνη και άλλες 171 προτάσεις αριθμούν τις συμμετοχές στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό «Δ. Αρεοπαγίτου 2008: αντιμετώπιση των πίσω όψεων των διατηρητέων κτιρίων επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 και 19», που διοργάνωσε το ηλεκτρονικό περιοδικό greekarchitects. net. Αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες και φοιτητές συμμετείχαν, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν πρόβλημα να υψώσουν πράσινα τείχη, θολά παραπετάσματα, ψηφιακές οθόνες για να «βοηθήσουν» στη συγκατοίκηση όλων στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Οι προτάσεις ακολούθησαν τρεις κατευθύνσεις: «Η πρώτη παρεμβαίνει περισσότερο ή λιγότερο στην πίσω όψη των κτιρίων και τη συνδέει οπτικά και λειτουργικά με τον χώρο του Μουσείου. Η δεύτερη κατασκευάζει ένα παραπέτασμα ανάμεσα στα δύο, που άλλοτε είναι καθαρή αρχιτεκτονική και άλλοτε μια δεύτερη φύση. Το τρίτο είναι μια αναίρεση του προβλήματος με έναν τρόπο σχεδόν ταχυδακτυλουργικό, με τη λογική ενός καθρέφτη ή μιας τεράστιας οθόνης που προβάλλει μια επιθυμητή πραγματικότητα στη θέση του ανεπιθύμητου» επισημαίνει στην αξιολόγησή του ο Δημήτρης Τουρνικιώτης, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Οι νικητές του Α΄ βραβείου, Ομάδα doxiadis, εξηγούν πως σκέφτηκαν μία «στρατηγική ένταξης» για τους πρωταγωνιστές της Διονυσίου Αρεοπαγίτου με μια πλατεία- βάθρο. «Ο Περίπατος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου επεκτείνεται στο βόρειο τμήμα του προαυλίου του Μουσείου. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται η πλατεία- βάθρο που αποτελεί χώρο θέασης της αρχαιολογικής ανασκαφής στο υπόβαθρο του Μουσείου. Η πλατεία σταματά στην τυφλή όψη της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 19 και μέσω των ανάγλυφων πτυχώσεων και των υλικών ο βράχος της Ακρόπολης συνδέεται με το Μουσείο».
Και οικολογικό φίλτρο
Ένα οικολογικό φίλτρο, τη δημιουργία πράσινου τοίχου στις πίσω όψεις των κτιρίων, πρότειναν οι Θεοδώρα Χριστοφορίδου, Φώτης Βασιλάκης, Βασίλης Ντόβρος, Δημήτρης Γουρδούκης, Κατερίνα Τρυφωνίδου και έλαβαν το Β΄ βραβείο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών. «Η πρόταση αυτή με τη δημιουργία μικροκλίματος αφορά και όλους τους ακάλυπτους των αστικών κτιρίων» σημειώνει ο αρχιτέκτονας Νίκος Γεωργιάδης, υπογραμμίζοντας ότι είναι πρόταση που είναι δυνατόν να υλοποιηθεί.
Πηγή: Τα Νέα, Ε. Φαλίδα, 11/6/09
