Κατά το ακαδημαϊκό έτος 1995-1996, στο πλαίσιο του Προγράμματος Μελίνα, Εκπαίδευση και Πολιτισμός και με άμεσο πεδίο εφαρμογής την πρώτη Δημοτικού, επιλέχθηκε ως πεδίο διερεύνησης και πειραματισμού το θέμα της γραφής και ως εναλλακτική μέθοδος διδασκαλίας η «μάθηση μέσω αντικειμένων». Σε αναλογία με τη «μουσειοσκευή ή μουσειοβαλίτσα», δημιουργήθηκε η «βαλίτσα της γραφής». Το βάρος δεν δόθηκε στην ιστορία της γραφής, την επινόηση ή την αποκρυπτογράφησή της αλλά στην ιστορία των υλικών και της τεχνολογίας της. Δημιουργήθηκε μια συλλογή από υλικά και αντικείμενα για το γράψιμο και αναζητήθηκαν κατάλληλες συνοδευτικές εικόνες που δημιουργούν το ιστορικό-πολιτισμικό πλαίσιο.
Η βαλίτσα της γραφής περιλάμβανε πέντε ενότητες, που αντιπροσώπευαν τα κυριότερα υλικά-σταθμούς στην τεχνολογία και την τεχνική της ιστορίας της γραφής:
- Χαρτί, πινέλα, ραβδάκι στερεής μελάνης και νερό, υλικά που συνδέονται με την εφεύρεση του χαρτιού στην Κίνα
- Σκληρές ύλες (πηλός, πέτρες, κερωμένες πινακίδες, όστρακα αγγείων) πάνω στις οποίες έγραφαν στην αρχαιότητα, χαράζοντας με κάποιο αιχμηρό όργανο
- Ο πάπυρος, το καλάμι για τις γραφίδες, το μελάνι
- Η περγαμηνή, η πένα από καλάμι ή φτερό, βουλοκέρι για τα σφραγίσματα, υλικά για χειρόγραφους κώδικες και μεσαιωνικά ειλητάρια
- Τα υλικά που χρησιμοποίησαν οι αμέσως προηγούμενες και οι σημερινές γενιές: κονδυλοφόροι, πένες, μελανοδοχεία και στυπόχαρτο, στυλό bic, μαρκαδόροι.
Η πειραματική χρήση του υλικού αυτού στην Α΄ τάξη σχολείου της Θεσσαλονίκης, συντέλεσε στη δημιουργία κατάλληλης ατμόσφαιρας για να επιδιωχθεί μια μορφή μάθησης που να μην είναι βιβλιοκεντρική, αλλά να κινητοποιεί όλες τις αισθήσεις καθώς και τα συναισθήματα των παιδιών.
