Στην κοινωνία της Κλασικής περιόδου ο δημόσιος χώρος αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Χαρακτηριστικές είναι οι εκτεταμένες δημόσιες περιοχές μέσα στις πόλεις, το φαινόμενο της «τυποποίησης των κατοικιών» σε πόλεις νεόδμητες κατ’ επιταγή της αρχής της ισονομίας, η πολιτιστική σημασία που αποκτά ο ανδρώνας των συμποσίων, ενός θεσμού που ενίσχυε την τάση για την καταξίωση της ύπαρξης του πολίτη μέσα από τη δημόσια ζωή. Ο συγγραφέας παρουσιάζει έξι πόλεις (Μίλητος, Πειραιάς, Αθήνα, Όλυνθος, Ρόδος, Πριήνη) και ένα ηπειρώτικο χωριό (Όρραον) επισημαίνοντας ομοιότητες και διαφορές.
Η Μίλητος είναι η πρώτη ελληνική πόλη-μητρόπολη που ανεγέρθηκε βάσει σχεδίου, έργο αναμφίβολα του Ιππόδαμου. Το σφιχτοπλεγμένο οδικό της δίκτυο είναι πρωτοφανές. Ισομεγέθη τεμάχια ευνοούσαν τις «μονοκατοικίες σε σειρά». Προορισμένο για τα κοινά, το κέντρο της πόλης σχημάτιζε Η, σχήμα που συναντάμε στις πόλεις έως την Ελληνιστική περίοδο.
Ο Πειραιάς είναι η πρώτη πόλη που έχει ανεγερθεί βάσει σαφώς επιστημονικού πολεοδομικού σχεδιασμού. Εκφράζοντας την εκτίμησή τους, οι Αθηναίοι έδωσαν στον Ιππόδαμο το δικαίωμα του πολίτη. Ο Πειραιάς είχε το πιο πυκνό οδικό δίκτυο. Στη δεκαετία του 470 π.Χ. η πόλη έμοιαζε με σύγχρονη συνοικία «κατοικιών σε σειρά». Ο ανδρώνας είχε σχεδιαστεί για να χωράει επτά ανάκλιντρα.
Σε αντίθεση με τη Μίλητο, στις συνοικίες της Αθήνας η ανοικοδόμηση έγινε πάνω στο παλαιό σχέδιο. Σε αντίθεση με τον Πειραιά, δεν υπήρχαν εντυπωσιακοί προθάλαμοι με κίονες και ο ανδρώνας δεν χωρούσε συνήθως πάνω από τρία ανάκλιντρα. Αθήνα, Μίλητος και Πειραιάς τεκμηριώνουν τον βασικό πολεοδομικό κανόνα της εποχής που υπαγόρευε τη διάθεση μεγάλης έκτασης που να διασχίζει την πόλη από άκρη σε άκρη για την ανέγερση μνημείων και δημόσιων οικοδομημάτων. Οι ναοί χτίζονταν κατά προτίμηση πάνω σε ύψωμα για να φαίνονται από μακριά.
Η μακεδονική Όλυνθος ιδρύθηκε το 432 π.Χ. Στο οδικό δίκτυο δεν αντανακλάται το ιπποδάμειο σύστημα. Ο τύπος των τυποποιημένων σπιτιών χαρακτηρίζεται ως οικία με παστάδα. Οι κίονες των παστάδων, που αποτελούσαν ένα είδος πρόσοψης, τεκμηριώνουν και κάποιο χαρακτήρα επίδειξης, άγνωστο στην Αθήνα της εποχής.
Όταν το 408 π.Χ. οι τρεις παλαιές πόλεις της Ρόδου ενώθηκαν σε ενιαίο κράτος, ίδρυσαν στο βορειότερο σημείο του νησιού τη Ρόδο με τα πέντε λιμάνια, τη μεγαλύτερη πόλη που είχε ιδρυθεί έως τότε. Πόλη πρότυπο, η Ρόδος απέκτησε το πυκνότερο οδικό δίκτυο και τους μεγαλύτερους κλήρους για κατοικίες. Για πρώτη φορά, τεράστιοι χώροι αφήνονται κενοί προβλέποντας τη μελλοντική ανάπτυξη.
Τα κατάλοιπα των πιο καλοδιατηρημένων κατοικιών της Κλασικής περιόδου βρίσκονται στο χωριό Όρραον. Το τειχισμένο ωοειδές χωριό με τα 100 περίπου σπίτια δεν είχε θέατρο ούτε γυμνάσιο. Τα σπίτια διαθέτουν χώρο συμποσίων και λουτρό, υπνοδωμάτια και δωμάτια υπηρεσίας. Όπως και οι αγροικίες που έχουν ανασκαφεί στην Αττική, τα σπίτια στο Όρραον δεν υστερούν σε τίποτα από τις κατοικίες των πόλεων.
Η Πριήνη αποτελεί την κορωνίδα του κλασικού αστικού σχεδιασμού. Ολόκληρη η πόλη μπορεί να θεωρηθεί ένα κομψοτέχνημα. Ο αρχιτέκτων Πυθέας δεν κατασκεύασε μόνο ένα σύστημα από ορθογώνιους, παράλληλους δρόμους και τετράγωνα. Ακολουθώντας την πυθαγόρεια φιλοσοφία ενσωμάτωσε τις γωνίες όλων των κτιρίων σε αυτό το περίτεχνο γεωμετρικό δίκτυο. Το σχέδιο περιλαμβάνει τις τυποποιημένες ατομικές κατοικίες και κορυφώνεται στο περίφημο ναό της Αθηνάς που βρίσκεται σε υπερυψωμένη βάση πάνω από την αγορά.
