Μεταξύ των οδών Μενάνδρου και πλατείας Θεάτρου βρίσκεται ένα εντυπωσιακό κτήριο που καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο του κέντρου της Αθήνας. Πρόκειται για το κτήριο της Ελληνικής Βιοτεχνικής Εταιρείας (ΕΒΕ), τη γνωστή Διπλάρειο Σχολή. Ανεγέρθηκε την περίοδο 1928-1932, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αριστείδη Ηλιάδη, με σκοπό την προαγωγή και ανάπτυξη της δωρεάν τεχνικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της γενιάς του ΄30, της Κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η Διπλάρειος Σχολή αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα δείγματα αρχιτεκτονικής εκπαιδευτικού ιδρύματος, των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Μορφολογικά ακολουθεί το λεξιλόγιο του μοντέρνου κινήματος, ενώ κατασκευαστικά αποτελεί μία από τις πρώτες εφαρμογές του οπλισμένου σκυροδέματος στη χώρα μας. Το κτήριο φέρει όλες εκείνες τις αξίες -ιστορικές, αρχιτεκτονικές, κοινωνικές-, που επιτρέπουν τον χαρακτηρισμό του, ως μνημείου. Επίσης, αποτελεί τοπόσημο της πόλης, αφού για δεκαετίες ήταν το «Σχολείο» όχι μόνο για τους χιλιάδες μαθητές που φοίτησαν σε αυτό αλλά για τους πολίτες που ζουν και επισκέπτονται την πόλη.
Η χρήση του κτηρίου ως Σχολής έπαυσε πριν λίγο καιρό, αφού η ΕΒΕ-Διπλάρειος Σχολή μεταφέρει (όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της) τις υπηρεσίες της σε νέα έδρα. Το κτήριο θα επαναχρησιμοποιηθεί με την εγκατάσταση σε αυτό 4 τμημάτων ξενοδοχειακών μονάδων. Η ένταση της προγραμματιζόμενης νέας χρήσης, ο κατακερματισμός δηλαδή του κτηρίου για τον εξαιρετικά μεγάλο αριθμό κλινών, δεν συνάδει με τον χαρακτήρα του ιστορικού αυτού κτηρίου και διασπά τον ενιαίο χαρακτήρα του, καθώς αλλοιώνει δραματικά τη λειτουργική διάταξη και την εσωτερική εικόνα του κτηρίου, καταδεικνύοντας την άμεση ανάγκη προστασίας του.
Τρεις φορείς, το Ελληνικό Τμήμα TICCIH, το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και η MONUMENTA, και η ομότιμη καθηγήτρια του ΕΜΠ Μάρω Καρδαμίτση Αδάμη, κατέθεσαν αίτημα στο Υπουργείο Πολιτισμού και στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τον χαρακτηρισμό του κτηρίου της Ελληνικής Βιοτεχνικής Εταιρείας (Διπλάρειος Σχολή), ως μνημείου προκειμένου να προστατευθεί όχι από νέες χρήσεις αλλά από τόσο βαριές για την αρχιτεκτονική και ιστορική του αξία χρήσεις.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
