Είναι όλα στη θέση τους. Το Νομπέλ του Γιώργου Σεφέρη δίπλα στο χειρόγραφο σημείωμα που άφησε πίσω του και το όπλο με το οποίο έθεσε τέρμα στη ζωή του ο Κώστας Καρυωτάκης. Οι μαγκούρες του Νίκου Νικολάου και πιο εκεί η μακέτα για το μνημείο του Ζαλόγγου που έφτιαξε ο Γιώργος Ζογγολόπουλος. Μια ολόκληρη παρέλαση από φιγούρες του Σωτήρη Σπαθάρη που πορεύονται στον Γάμο του Καραγκιόζη συναντούν έργα του Φώτη Κόντογλου, παρτιτούρες του Νίκου Σκαλκώτα, την ταυτότητα και τα γυαλιά του Δημήτρη Χορν. Άθικτο το διαμέρισμα και το ατελιέ της εμβληματικής μορφής τής γενιάς του Μεσοπολέμου, του Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα.

Κι όμως, η κιβωτός της γενιάς του ΄30 – όπως παρουσιάζεται μέσα από την Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα – δεν είναι ακόμη έτοιμη να ανοίξει. «Λείπουν ο φωτισμός, οι λεζάντες, τα βιογραφικά, το τελευταίο χάδι» επισημαίνει ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη Άγγελος Δεληβορριάς. Γι΄ αυτό και επισπεύστηκαν τα εγκαίνια του πωλητηρίου, ώστε να ενισχυθεί οικονομικά το νέο μουσείο και να ολοκληρωθούν οι εργασίες του με σκοπό να εγκαινιαστεί στις αρχές του 2012.

Στους πέντε ορόφους του κτιρίου της Κριεζώτου 3 ωστόσο περιμένουν υπομονετικά να διηγηθούν την Ιστορία του 20ού αιώνα οι άνθρωποι του Πολιτισμού – όχι μόνο οι κορυφαίοι αλλά και οι παραγνωρισμένοι, από τον Κοσμά Πολίτη έως τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι, μέσα από το έργο τους. Παρούσα είναι και η πολιτική που περνά διακριτικά ανάμεσα σε προθήκες και εκτεθειμένα έργα.