Κριάρια και ελάφια, πεταλούδες και πυγολαμπίδες δίπλα σε μια καιόμενη βάτο. Τραπουλόχαρτα ριγμένα στο δάπεδο. Και κολυμβήτριες μια ανάσα πριν κάνουν τη βουτιά. Όχι στη θάλασσα, αλλά στην καρδιά της Πλάκας, στο γοητευτικό Λουτρό των Αέρηδων. Μορφές και συνθέσεις που αναζητούν τον δικό τους καθαρμό σε έναν χώρο που έχει ακόμη την αύρα της αλλοτινής του χρήσης και οι οποίες φέρουν την υπογραφή της Αφροδίτης Λίτη.

«Είναι ένας χώρος πολυφωνικός και δαιδαλώδης που σε προκαλεί να δείξεις έργα τα οποία να σχετίζονται με τον καθαρμό της ψυχής και του σώματος», λέει η δραστήρια γλύπτρια, που έχει απλώσει κάτω από τους θόλους του λουτρού, μέσα στις γούρνες, στα πατώματα των αποδυτηρίων τις αστραφτερές ψηφιδωτές της δημιουργίες.

Ένα εμβληματικό έργο όμως είναι εκείνο που αποτελεί και το κεντρικό σημείο της έκθεσης, το «Ρολόι Κούκος».

«Η υπόσχεση του χρόνου είναι κάτι που πάντα με ενδιέφερε. Είναι αυτός που μας κινητοποιεί να βάζουμε στόχους, να προχωράμε. Από παιδί χάζευα τα ρολόγια κούκους και έψαχνα την ευκαιρία να φτιάξω ένα τέτοιο έργο», λέει η Αφροδίτη Λίτη, που συνδέει το ρολόι της με το γειτονικό Ωρολόγιο του Κυρρήστου, τον γνωστό Πύργο των Αέρηδων. Σύνδεση που γίνεται όχι μόνο λόγω της γειτονίας των δύο μνημείων, αλλά και επειδή και τα δύο λειτουργούσαν με νερό.

Πέρα όμως από το ολοκαίνουργιο ρολόι δεν λείπουν αγαπημένα θέματα που πρωταγωνιστούν στη δουλειά τής, εκτός των άλλων, διδάσκουσας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Στο δάπεδο ένα γλυπτό χαλί παραπέμπει στο χαλιά που πάντα υπήρχαν στα αποδυτήρια των λουτρών. Τα εβραϊκά δαχτυλίδια γάμου θυμίζουν πως στα λουτρά δημιουργούνταν κοινωνικές σχέσεις και γίνονταν συνοικέσια.

Πώς όμως σε έναν τόσο λιτό χώρο, όσο το Λουτρό, ταιριάζουν τα εντυπωσιακά, πολύχρωμα και λαμπερά έργα της Αφροδίτης Λίτη; «Εκτός από την εξωτερική εντύπωση που δίνουν τα γλυπτά, η λάμψη τους εκφράζει και την αναζήτηση ενός εσωτερικού φωτός, κάτι που αποτυπώνεται στην επιφάνειά τους». Εξάλλου είναι εξοικειωμένη με μουσειακούς χώρους, καθώς στο ξεκίνημα της καριέρας της εργαζόταν ως μουσειακή γλύπτρια στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Πηγή: Τα Νέα, Μ. Αδαμοπούλου, 27/4/10