Τα μουσεία στη σημερινή τους μορφή είναι δημιουργήματα του Διαφωτισμού, ιδρύματα της Μοντέρνας περιόδου που επικαλέσθηκε τη λογική για να εκτοπίσει τις προκαταλήψεις και τις υποκειμενικές γνώσεις προηγούμενων εποχών. Σήμερα βρισκόμαστε πιο κοντά στο να καταλάβουμε ότι η γνώση είναι ιστορικά προσδιορισμένη. Οι απόλυτες βεβαιότητες του Μοντερνισμού έχουν αντικατασταθεί από τη ρευστότητα του Μεταμοντερνισμού.
Το κύριο χαρακτηριστικό των επισκεπτών του μουσείου σήμερα είναι ότι αντιλαμβάνονται τα πράγματα σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, τις μαθησιακές τους προτιμήσεις και τις κοινωνικές και πνευματικές τους ιδέες και προκαταλήψεις. Το παλιό παθητικό «ευρύ κοινό» έχει εξελιχθεί σε νέους «ενεργούς επισκέπτες». Οι θεωρίες μάθησης και επικοινωνίας χρησιμοποιούνται για να ερμηνεύσουν την εμφάνιση του μεταμοντέρνου ενεργού επισκέπτη.
Αν εξετάσουμε συγχρόνως τις μαθησιακές και επικοινωνιακές θεωρίες, και αν λάβουμε υπόψη τις ιστορικές τους αλλαγές, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι, κατά τα τελευταία διακόσια περίπου χρόνια, έχουν επικρατήσει μια θετικιστική επιστημολογία, μια διδακτική μαθησιακή θεωρία και μια μεταδοτική άποψη της επικοινωνίας. Οι αποδέκτες της μεταδιδόμενης γνώσης θεωρούνταν ως αδιαφοροποίητη μάζα και ως γνωστικά παθητική. Το μεταδοτικό μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί σε μια έκθεση που σχεδιάζεται για το «ευρύ κοινό». Πρόκειται για μια μέθοδο δημιουργίας εκθέσεων εδραιωμένη από καιρό, που εφαρμόζεται ακόμη σε πολλά μουσεία και πινακοθήκες.
Σταδιακά τον τελευταίο μισό αιώνα, και ταχύτερα τα τελευταία είκοσι χρόνια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια κίνηση στην εκπαιδευτική και επικοινωνιακή θεωρία, που αποδέχεται ότι οι άνθρωποι δρουν ενεργά για να κατανοήσουν το κοινωνικό τους περιβάλλον και ότι συνυπάρχουν πολλαπλές και κάποτε αντίθετες απόψεις. Αυτή η τελετουργική ή πολιτισμική άποψη εισηγείται ότι η «πραγματικότητα» δεν έχει πεπερασμένη ταυτότητα, αλλά αποκτά ύπαρξη, παράγεται, μέσω της επικοινωνίας. Ό,τι «γνωρίζουμε» παράγεται μέσα από την προσωπική κατασκευή νοημάτων, αλλά και μέσα από την εξέταση και την εκλέπτυνση της ερμηνείας μας στο πλαίσιο ουσιαστικών κοινοτήτων.
