«Η ερμηνεία των ονείρων είναι η βασιλική οδός προς τη γνώση των ασυνείδητων δραστηριοτήτων του νου» γράφει ο Φρόυντ το 1899 στο βιβλίο του Η ερμηνεία των ονείρων. Αντίθετα, στα Ονειροκριτικά του (2ος αι. μ.Χ.), ο Απολλόδωρος ενδιαφέρεται για τα όνειρα ως το κλειδί όχι για το ασυνείδητο αλλά για το μέλλον. Η αντίθεση ανάμεσα στην ενδοσκοπική θεωρία του Φρόυντ και την προγνωστική θεωρία του Απολλόδωρου είναι θεμελιώδης και πρέπει να μετριέται με το ιστορικό και πολιτισμικό περιβάλλον του καθενός.

Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι έχουν δείξει εύνοια προς τον Αρτεμίδωρο. Η ψυχοϊστορία συχνά επιδιώκει να εφαρμόσει την αναδρομική ψυχανάλυση σε άτομα και κοινωνίες (E.R. Dodds, G. Devereux). Και καθώς ψυχολογία και ψυχιατρική διεκδικούν την καθολική εγκυρότητα των θεωριών τους και την εφαρμογή τους σε άλλες κοινωνίες, πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος της λανθασμένης ανάγνωσης των αρχαίων μαρτυριών υπό το φως σύγχρονων προκαταλήψεων και ενός δυτικού εθνοκεντρισμού. Η ερμηνεία του Οιδίποδος τυράννου από τον Φρόυντ, ούτε λίγο ούτε πολύ, αγνοεί τις εντόπιες θεωρίες για τα όνειρα. Το άρθρο αυτό αποσκοπεί στο να βγάλει τον Αρτεμίδωρο από τη θέση του μέσα στο σύστημα του Φρόυντ όπου έχει τοποθετηθεί, και να ρίξει φως στις λειτουργίες του δικού του μη-φροϋδικού συστήματος ερμηνείας των ονείρων.

Ο Αρτεμίδωρος ξεχωρίζει δύο τύπους ονείρων: μόνον οι όνειροι δείχνουν το μέλλον, ενώ τα ενύπνια, όνειρα επιθυμίας και φόβου, δημιουργήματα των παθών, του είναι αδιάφορα. Οι όνειροι είναι όνειρα προφητικά, στα οποία περιλαμβάνονται τα οράματα και τα μαντικά όνειρα, με αυτά όμως ο Αρτεμίδωρος δεν θα ασχοληθεί. Αντίθετα, εστιάζει στη διάκριση ανάμεσα σε δύο τύπους προφητικών ονείρων: όσα προλέγουν το μέλλον άμεσα (θεωρηματικοί όνειροι) και όσα το προλέγουν υπαινικτικά (αλληγορικοί). Ενώ οι θεωρηματικοί όνειροι επαληθεύονται αμέσως, οι αλληγορικοί, των οποίων η ανάλυση καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, επαληθεύονται μόνο μετά την παρέλευση μικρού ή μεγάλου χρονικού διαστήματος. Καθώς ο Αρτεμίδωρος διατείνεται ότι «η ερμηνεία των ονείρων δεν είναι τίποτε άλλο από την αντιπαράθεση ομοιοτήτων», ένας ιστός από μεταφορές συνδέει τις παραστάσεις των ονείρων με τον πραγματικό κόσμο. Και επειδή η ερμηνεία των ονείρων βασιζόταν σε κοινές, ευρέως διαδεδομένες πεποιθήσεις, τα όνειρα δεν ανήκαν σε ένα δυσνόητο ιδιωτικό σύμπαν, αλλά στη δημόσια σφαίρα.

Ο ερμηνευτής του ονείρου, λέει ο Αρτεμίδωρος, πρέπει να ξέρει τα πάντα σχετικά με τον ονειρευόμενο: προσωπικά στοιχεία, ηλικία, καταγωγή, ασχολία, περιουσία, κατάσταση υγείας, συνήθειες, ψυχική διάθεση. Προσφέρει έτσι μια πλάγια οδό προς τις κοινές πεποιθήσεις των Ελλήνων για την προσωπικότητα. Σε αντίθεση με το φροϋδικό μοντέλο της προσωπικότητας που βασίζεται στο φύλο, ο Αρτεμίδωρος υποστηρίζει ότι βασική σημασία έχει ο κοινωνικός ρόλος του ονειρευομένου, η δημόσια θέση του. Σήμερα η προσωπικότητα προσδιορίζεται ανεξάρτητα από τους κοινωνικούς ρόλους, και τα όνειρα μας αφορούν ως άτομα. Ο Φρόυντ αναζήτησε το νόημα των ονείρων, το «κρυμμένο νόημα» που τόσο περιφρονούσε ο Αρτεμίδωρος.