Community
   από User
Δείτε το προφίλ μου
Αναμνήσεις… με αφορμή το Μουσείο Σχολικής Ζωής
Τελευταία ενημέρωση: 26/03/2015 10:14
1 / 5

Με την ευκαιρία της παρουσίασης του Μουσείου Σχολικής Ζωής του Δήμου Χανίων από το site της Αρχαιολογίας, σας στέλνω μερικές φωτογραφίες με τις εντυπώσεις μου, εντυπώσεις που είναι ήδη 40 χρόνων.

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής, ίδρυμα το οποίο γνωρίσαμε μέσα από κείμενα και φωτογραφίες που μας έδωσε το ίδιο, είναι σημαντικό αφενός γιατί στους παλαιούς επαναφέρει μνήμες των παιδικών τους χρόνων, αφετέρου επειδή στους νεότερους κεντρίζει το ενδιαφέρον γι’ αυτά που ζήσαν οι γονείς τους.

Εμάς μας συγκίνησαν ιδιαίτερα ορισμένα αντικείμενα της συλλογής του Μουσείου Σχολικής Ζωής που, τον καθέναν μας ξεχωριστά, όταν κοιτάζαμε τις φωτογραφίες μάς ταξιδέψαν στην παιδική μας ηλικία ή μας γνωρίσανε πράγματα και «στιγμές» που μας έχουν διηγηθεί οι μεγαλύτεροι.

Πολύ πριν από την ηλεκτρονική εποχή, ο κάθε χάρτης αποκάλυπτε και έναν κόσμο διαφορετικό (εικ. 1). Ο εκπαιδευτικός τον ξετύλιγε όπως οι αρχαίοι ξετύλιγαν τους παπύρους και τον κρεμούσε στον τοίχο, από φυτικό σπάγκο. Με το που τέλειωνε η παρουσίαση του μαθήματος, άνοιγε ο επόμενος χάρτης με διαφορετικό περιεχόμενο και συχνά εικονογραφημένος. Οι χάρτες ήταν από χαρτί ανθεκτικό, συχνά κολλημένο σε πανί ώστε να μην σχίζεται. Η μυρωδιά των χαρτών ήταν χαρακτηριστική, μύριζαν «παλιό», μια μυρωδιά που την είχαμε συνδυάσει με τη γνώση, και όταν όλοι οι χάρτες ήταν τακτικά τυλιγμένοι και αποθηκευμένοι, εμείς μαντεύαμε το περιεχόμενο του καθενός και περιμέναμε το μάθημα στο οποίο θα μας τον ξετύλιγε ο δάσκαλός μας.

Πριν χρησιμοποιήσουν τα παιδιά ηλεκτρονικές αριθμομηχανές υπήρχαν άλλα μέσα εκμάθησης της αριθμητικής (εικ. 2). Ένας χάρτης εικονογραφημένος «έδειχνε» το πλήθος από το 1 έως το 10: 1 άλογο, 8 λαγουδάκια κ.λπ. Και με τον άβακα, που υπάρχει από την αρχαιότητα, τα παιδιά μάθαιναν να κάνουν αριθμητικές πράξεις.

Ο επισκοπικός προβολέας κάποτε ήταν το «μοντέρνο» μηχάνημα, που έμελλε να αντικατασταθεί από τις ηλεκτρονικές οθόνες (εικ. 3). Στις μέρες του, ο άσπρος τοίχος της αίθουσας ή ένα άσπρο τεντωμένο πανί ήταν το φόντο για να ονειρεύεται κανείς με αφορμή τις στατικές εικόνες, συχνά γδαρμένες ή ξεθωριασμένες, όμως πάντοτε μαγικές, γιατί σου έδειχναν πράγματα πρωτόγνωρα. Πάνω τους ο δάσκαλος κεντούσε ιστορίες μέσα στην αίθουσα με το υποτυπώδες σκοτάδι που έφτιαχναν οι μπλε κουρτίνες, κρεμασμένες εκείνη την ώρα στα παράθυρα (ευκαιρία να φάει κανείς ένα σπόρο πασατέμπου που είχε κρύψει στην τσέπη του).

Τα πολύ εξελιγμένα σχολεία, αυτά που είχαν χρήματα για να αποκτήσουν «μηχανήματα», είχαν μηχάνημα προβολής ταινιών. Το σελιλόιντ (φιλμ) ήταν ακριβό αλλά συχνά τύχαινε να έχουν κάποιοι γονείς δικές τους ταινίες (ιστορικά αρχεία, παιδικά παραμύθια), τα οποία δάνειζαν στα σχολεία στις επετείους και γενικά στις γιορτές. Η μπομπίνα ξετυλιγόταν από το ένα καρούλι και τυλιγόταν στο άλλο περνώντας μπροστά από τον προβολέα. Το ρυθμό του τυλίγματος συνόδευε ο χαρακτηριστικός ήχος του μετάλλου που χρειαζόταν συχνά γρασάρισμα για να μην κολλάει. Οι πιο εξελιγμένες μηχανές είχαν και ήχο ενώ οι παλαιές και πιο φθηνές έδειχναν μόνο εικόνα με κίνηση και ο εκπαιδευτικός σχολίαζε ακολουθώντας το ρυθμό της προβολής.

Στο Μουσείο Σχολικής Ζωής το γραφείο του δασκάλου ή της δασκάλας τραβάει πάντα την προσοχή των επισκεπτών (εικ. 4). Όλοι θυμούνται τις δασκάλες και τους δασκάλους τους. Πίσω από το γραφείο τους, να επιβάλλουν την τάξη, να επιλέγουν ποιο παιδί θα πει το μάθημα, να διδάσκουν τα μαθήματα του προγράμματος. Το γραφείο αυτό ήταν ένας άλλος κόσμος μέσα στην τάξη, απέναντι από τα θρανία των παιδιών.

Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που οι σημερινοί επισκέπτες του Μουσείου δημιουργούν ακαταστασία επάνω στο γραφείο αυτό, μια και τώρα, μεγάλοι πια, μπορούν να το πλησιάσουν χωρίς φόβο…

Πίσω από το γραφείο του δασκάλου βρισκόταν και ο μαυροπίνακας, πάνω στον οποίο τα παιδιά, με κιμωλία που κρατούσαν με τρεμάμενο συνήθως χέρι, έγραφαν το μάθημα. Οι καλοί μαθητές με αυτοπεποίθηση και ωραία στρογγυλά γράμματα, οι κακοί μαθητές σαν κατάδικοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Στο τέλος της εξέτασης κάθε παιδιού, ένα υγρό σφουγγαράκι χρησίμευε για το καθάρισμα του μαυροπίνακα.

Σήμερα, στην εποχή της διάδρασης, οι χάρτες δίνονται έτοιμοι στα παιδιά πάνω στις οθόνες των υπολογιστών. Παλιά όμως, ο χάρτης σχεδιαζόταν από το μαθητή που τον χρωμάτιζε και με το χέρι έγραφε τα ονόματα των πόλεων και των χωριών, των βουνών και των ποταμών. Ο χάρτης αυτός της Κρήτης (εικ. 5) πρέπει να είναι έργο ομάδας: άλλος έβαφε τη θάλασσα με μπογιά φτιαγμένη από χρώμα σε σκόνη και ανακατεμένη με αλευρόκολλα που, για να αποκτήσει και επιπλέον όγκο, μπορούσε να πασπαλιστεί με άμμο, κι έτσι τα παιδιά αποκτούσαν ζωντανή εικόνα του ανάγλυφου μιας περιοχής και των χαρακτηριστικών της. Συχνά σε κάποια σχολεία, το κάθε παιδί αναλάμβανε να φτιάξει στο σπίτι του ένα νομό δίνοντάς του τρισδιάστατη όψη, φτιάχνοντας το βουνό απο τσαλακωμένο χαρτί, που μετά το έβαφε, και το ποτάμι από τσαλακωμένη μπλε ζελατίνα.

Δημοφιλή Blogs
Η ιστορία των Τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα από το 1859 έως το 1949
από User
Ένα χρονολόγιο...
ΕΔΩ ΣΑΣ ΘΕΛΩ... ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;
από Spartan
Πρόκειται για ένα μεγαλιθικό κτίσμα εξωφρενικά μεγάλων διαστάσεων που υπάρχει κοντά στο Αγρίνιο. Αποτελεί μεγάλο μυστήριο το μέγεθος, η παλαιότητα, ο τρόπος κατασκευής, και η χρησιμότητα που είχε (έχει;), ο λόγος δηλαδή για τον οποίο κατασκεύάστηκε. Κατ΄εμέ πρόκειται για πανάρχαιο (προκατακλυσμιαίο πιθανότατα), ασύλληπτα μεγάλο πυραμιδοειδές κτίσμα, μεγαλύτερο από κάθε άλλο που έχει βρεθεί ως τώρα ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, που στην κορυφή του απολήγει σε τραπεζοειδούς σχήματος ακρόπολη, αποτελούμενη από ογκόλιθους εκατοντάδων τόνων. Ο χώρος είναι χαρακτηρισμένος ως αρχαιολογικος, προϊστορικής εποχής μάλιστα, και η ακρόπολη , που όμοιά της δεν νομίζω ότι υπάρχει, φέρει το όνομα "ακρόπολη Θεστιέων" και η περιοχή "Θέστια"
Σχετικά Blogs
Μέσα στο Εθνικό Μουσείο Αιγυπτιακού Πολιτισμού (NMEC)
από Zeta Xekalaki
Ένα μουσείο-κιβωτός που αναδεικνύει την ψυχή της Αιγύπτου μέσα από τα αντικείμενα της έκθεσης, το υπόγειο "μαυσωλείο" για τις βασιλικές μούμιες και τους κήπους του που έχουν ήδη αγαπηθεί από τους σημερινούς Αιγύπτιους.
Ένα Μουσείο Παιχνιδιών ετοιμάζεται να λειτουργήσει στην Αθήνα
από User
Ο Πύργος Κουλούρα στο Παλαιό Φάληρο ετοιμάζεται να υποδεχτεί μία από τις πιο πολύτιμες συλλογές παιχνιδιών της Ελλάδας.
Αρχείο Blog
2024
2019 (1)
2018 (1)
2017 (2)
2016 (5)
2015 (14)
2014 (34)
2013 (9)
2012 (28)
2011 (2)