Το Τμήμα Αρχαιοτήτων του Υφυπουργείου Πολιτισμού Κύπρου ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της ανασκαφής στο Ανάκτορο της Αμαθούντας, η οποία πραγματοποιήθηκε από τις 16 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2025, υπό τη διεύθυνση του Thierry Petit, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Laval (Quebec), και του Jean-François Guay, μέλους της Γαλλικής Σχολής Αθηνών. Στόχος ήταν η αποκάλυψη των βορειοανατολικών γωνιών δύο δωματίων που ανήκουν στην πρώτη μνημειώδη φάση του Ανακτόρου της Αμαθούντας. Ως εκ τούτου, ανασκάφηκαν δύο νέες περιοχές: η Ζώνη 35 και η Ζώνη 36 (εικ. 1).

Στη Ζώνη 35 αποκαλύφθηκε πλακόστρωτο από ασβεστολιθικές πλάκες, που κάλυπτε μια μεγάλη περιοχή. Το αποτύπωμά τους στο έδαφος άφηνε επαρκή χώρο στα βόρεια για να επαληθευτεί η ύπαρξη της υποτιθέμενης γωνίας του βόρειου δωματίου (εικ. 1: Room XV east). Συνεπώς, η ανασκαφή προχώρησε κατευθείαν στο βράχο σε αυτό το σημείο. Παρόλο που οι τοίχοι που σχηματίζουν τη γωνία του δωματίου είχαν αφαιρεθεί μέχρι τον βράχο, ο ίδιος ο βράχος είχε κοπεί προσεκτικά για να σχηματίσει το δάπεδο του δωματίου, αποκαλύπτοντας έτσι την αρχική θέση των τοίχων (εικ. 1: M1+M10). Στην περιοχή 36, αν και είχαν επίσης μερικώς λεηλατηθεί μέχρι τον βράχο, οι δύο τοίχοι που σχημάτιζαν τη βορειοανατολική γωνία του νότιου δωματίου (εικ. 1: Room V) διατηρήθηκαν σε λίγα στρώματα (εικ. 1: M12+M10). Επομένως, έχουμε το πλήρες σχέδιο της αίθουσας τελετών της πρώτης φάσης του παλατιού, που χρονολογείται στα τέλη του 9ου αι. π.Χ., και του παράρτημάτος της, καθιστώντας το, έτσι, το παλαιότερο παλάτι της Εποχής του Σιδήρου στην Κύπρο.

Η μελέτη του αρχαιολογικού υλικού συνεχίστηκε από τις 16 Ιουνίου έως τις 24 Ιουλίου 2025, υπό της επίβλεψη της Αντιγόνης Μαραγκού, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Rennes 2, και του Thierry Petit. Η μελέτη των αντικειμένων που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια προηγούμενων ανασκαφικών περιόδων επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στην αττική μελανόμορφη και ερυθρόμορφη κεραμική. Η Louise Detrez, επιμελήτρια στο Cabinet des Médailles της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας, διαπίστωσε ότι η κεραμική αυτή καλύπτει την περίοδο από το 570-50 έως τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι πρόκειται για τη σημαντικότερη συλλογή αυτού του είδους που είναι γνωστή αυτή τη στιγμή στο νησί, συμπεριλαμβανομένου του παλαιότερου από αυτά τα αγγεία, ενός μεγάλου ελικοειδούς κρατήρα που δεν θα είχε τίποτα να ζηλέψει από τα πιο διάσημα αντίστοιχά του, όπως το Αγγείο François (εικ. 2). Άλλες μελέτες έχουν διεξαχθεί σχετικά με διαφορετικά υλικά: αμφορείς (Α. Μαραγκού), αρχιτεκτονική, στρωματογραφία, άμορφη ελληνική κεραμική, ελληνιστική κεραμική και terra sigillata (Th. Petit), πεδολογία, ανθρακολογία και καρπολογία (Μαρία Ρούσσου, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο εργαστήριο Malcolm H. Wiener / Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και αναπληρώτρια ερευνήτρια στο UMR 7209 BioArch, MNHN, CNRS, Παρίσι), υφαντική τέχνη (Lise Lévêque, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Rennes 2).