Μία αιγυπτιακή μούμια «βρήκε ξανά τη φωνή της», αφού οι ερευνητές αναπαρήγαγαν και χρησιμοποίησαν τρισδιάστατη εικόνα της φωνητικής της οδού.

Ερευνητές στο Ηνωμένο Βασίλειο κατάφεραν να αναπαραγάγουν τη φωνή του Νεσιαμούν, ενός αρχαίου Αιγύπτιου ιερέα, η μούμια του οποίου φυλάσσεται στο Μουσείο της Πόλης του Λιντς (Leeds). Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό «Scientific Reports», ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Ντ. Χάουαρντ (Royal Holloway, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) πραγματοποίησε αξονική τομογραφία στη μούμια στο Leeds General Infirmary. Τα αποτελέσματα της τομογραφίας αποτέλεσαν τη βάση για την ψηφιακή ανακατασκευή και έπειτα την τρισδιάστατη εκτύπωση της φωνητικής οδού του Νεσιαμούν – το μέρος του ανθρώπινου σώματος στο οποίο οφείλουμε τη μοναδικότητα της φωνής μας.

Το έργο ήταν δύσκολο. Η μουμιοποίηση και ο χρόνος είχαν αλλάξει το σχήμα του στόματος και του λαιμού του Νεσιαμούν. Έτσι, η ομάδα αναγκάστηκε να ανακατασκευάσει ουσιαστικά τον ουρανίσκο και τη γλώσσα του ιερέα προκειμένου να πετύχει ένα αποτέλεσμα που θα ήταν πιο κοντά στη στοματική κοιλότητα ενός ζωντανού ατόμου. Τέλος, η ομάδα συνέδεσε το ψηφιακό παράγωγο με έναν «ηλεκτρονικό λάρυγγα» και ένα μεγάφωνο. Και τότε, υπήρξε ήχος. Ήταν όμως αυτή η φωνή του Νεσιαμούν;

Οι ερευνητές δηλώνουν ότι «αυτό το ακουστικό αποτέλεσμα αποδίδει έναν μοναδικό ήχο που αντιστοιχεί στο υπάρχον σχήμα της φωνητικής οδού. Δεν επαρκεί, όμως, για τη σύνθεση ρέοντα λόγου. Για να γίνει αυτό, θα απαιτούνταν γνώση λεπτομερειών της φωνητικής οδού, της φωνητικής και της χρονικής διάρθρωσης της αιγυπτιακής γλώσσας».

Οι ερευνητές κατάφεραν ωστόσο να μετρήσουν τις διαστάσεις του λάρυγγα και της φωνητικής οδού του Αιγύπτιου ιερέα και να τις συγκρίνουν με ανάλογα δεδομένα και καταγραφές από σύγχρονους άνδρες. Αυτό που βρήκαν ήταν αξιοσημείωτο: σύμφωνα με τον Χάουαρντ, η φωνή του Νεσιαμούν θα ήταν ελαφρώς υψηλότερη από εκείνη του μέσου ανθρώπου σήμερα.

Η ιστορία της μούμιας του Νεσιαμούν ήταν ήδη αρκετά ενδιαφέρουσα. Το 1824 η μούμια ανοίχτηκε και εξετάστηκε, επιτρέποντας στους ερευνητές να ανακαλύψουν ότι ο ιερέας είχε πεθάνει στα πενήντα του, πιθανότατα από αλλεργική αντίδραση σε τσίμπημα εντόμου. Η μούμια επίσης ήταν από τα λίγα αντικείμενα του Μουσείου της Πόλης του Λιντς που γλίτωσαν το βομβαρδισμό του 1941, καθώς είχε μεταφερθεί αλλού λίγο πριν από το συμβάν.

Για την επιστημονική δημοσίευση πατήστε εδώ.