Το συνδρομητικό περιοδικό «Αρχαιολογία και Τέχνες» μόλις εξέδωσε το νέο του τεύχος (αρ. 129).

Το τεύχος του Απριλίου ανοίγει με τη συνέντευξη που μας έδωσε η Ελένη Νομικού. Η Διευθύντρια του Μουσείου των Ηρακλειδών μίλησε, μεταξύ άλλων, για το έργο που επιτελείται στο Μουσείο, για τη σημασία του ανθρώπινου δυναμικού που στελεχώνει έναν πολιτιστικό φορέα, καθώς και για τα πρόσωπα που θαυμάζει και αποτελούν γι’ αυτήν πηγή έμπνευσης.

Στην ενότητα «Ελλάδα εκτός Ελλάδος» η αρχαιολόγος Αλίκη Σαμαρά-Κάουφμαν εστιάζει την προσοχή μας σε ένα ιδιαίτερο σημείο του Μουσείου του Λούβρου. Πρόκειται για μια οροφογραφία με θέμα την «Αποθέωση του Ομήρου», έργο του γνωστού Γάλλου ζωγράφου Ενγκρ. Στο άρθρο της, η αρχαιολόγος παρουσιάζει τις ελληνικές επιγραφές του έργου επισημαίνοντας: «είτε πρόκειται για απλά επεξηγηματικά κείμενα είτε για ποιητικές εκφράσεις, οι επιγραφές αυτές μαρτυρούν την κλασική παιδεία του Γάλλου ζωγράφου, τον απέραντο θαυμασμό που έτρεφε για την κλασική αρχαιότητα καθώς και την ελληνολατρεία του».

Σε μια βαθιά σπηλιά στον Άνω Πιτσά, κοντά στο Ξυλόκαστρο, βρέθηκαν το 1935 τέσσερις ξύλινοι και επιζωγραφισμένοι αναθηματικοί πίνακες. Από αυτούς, στο άρθρο του «Ανέθεκε ταις νύμφαις», ο Νίκος Ξανθούλης αναλύει τον Πίνακα Α προτείνοντας μια νέα ερμηνεία. «Η παράσταση θα μπορούσε να συμβολίζει τη ζωή του μουσικού από τα πρώτα του βήματα έως την ωριμότητά του» υποστηρίζει.

Την «άγνωστη γεωμετρική Ελίκη» παρουσιάζουν στο άρθρο τους η Ντόρα Κατσωνοπούλου και ο Ιωάννης Κουκουβέλας. «Η ανακάλυψη ενός νέου, άγνωστου σεισμικού συμβάντος περί τα τέλη της Υστερογεωμετρικής περιόδου στην Ελίκη επιβεβαιώνει αυτή καθαυτή τη γεωγραφική θέση της πόλης σε ζώνη υψηλής σεισμικότητας και δικαιολογεί την ιδιαίτερη λατρεία του θεού των σεισμών και των υδάτων στην περιοχή» σημειώνουν οι συγγραφείς.

«Αρχαϊκοί πίθοι σε ελληνιστικούς οικισμούς» είναι ο τίτλος του άρθρου που υπογράφουν οι αρχαιολόγοι Καλλιόπη Γκαλανάκη, Χριστίνα Παπαδάκη και Κωνσταντίνος Χρηστάκης, στο οποίο παρουσιάζουν σχετικά παραδείγματα από τη Λύκτο αλλά και την ενδοχώρα της επαρχίας Πεδιάδος (Λύκτος, Καστέλι, Αρκαλοχώρι, Αρκάδες κ.ά.), τη βόρεια κεντρική Κρήτη (Κνωσός, Αγία Πελαγία) και τη Δυτική Μεσαρά (Φαιστός).

«Στο Μαντείο των Δελφών τις εντυπώσεις κλέβει το πρόσωπο της Πυθίας, της γυναίκας που λειτουργούσε ως η φωνή του θεού Απόλλωνα. Κανένα θέμα δεν έχει συζητηθεί πιο έντονα όσο η διαδικασία που η Πυθία ακολουθούσε προκειμένου να δώσει τους χρησμούς της». Τη δική του εξήγηση προτείνει ο Χαράλαμπος Β. Χαρίσης στο άρθρο του με τίτλο «Η Πυθία των Δελφών και το μυστικό της “δάφνης”».

Ο άνθρωπος θέλοντας να προστατεύσει τον εαυτό του και το χώρο του από τα δαιμονικά στοιχεία της φύσης, δημιουργεί εξαγνισμένους από το κακό τόπους, οριοθετώντας τους μεταξύ άλλων με ξωκλήσια. Η αρχαιολόγος-λαογράφος Άννα Δεληγιάννη παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο οδοιπορικό στην Άνδρο και τα ξωκλήσια της και μας μυεί στις τεχνοτροπίες της αρχιτεκτονικής τους, στις αντιλήψεις που οδήγησαν στη δημιουργία τους αλλά και στη λατρευτική τους χρήση σήμερα.

Η αρχαιολόγος-θεολόγος Βάλια Παπαναστασοπούλου στο άρθρο της με τίτλο «Μια επιγραφή-δείγμα της εβραϊκής παρουσίας στη Χίο» διαβάζει τους τρεις στίχους του κειμένου και αναλύει το περιεχόμενό τους.

Από το τεύχος 129 ξεκινά ένα Αφιέρωμα σε «θησαυρούς νομισμάτων», το οποίο έχει επιμεληθεί η επίτιμη διευθύντρια του Νομισματικού Μουσείου Δέσποινα Ευγενίδου.

Το πρώτο άρθρο με τίτλο «Χρυσός και ασήμι στο νησί του χαλκού», το οποίο υπογράφει η Ευαγγελινή Μάρκου, προσφέρει πλήθος πληροφοριών για το νησί της Κύπρου. «Η σημασία της μελέτης των θησαυρών για τη χρονολόγηση των κυπριακών νομισματικών εκδόσεων είναι αναμφισβήτητη» επισημαίνει.

Η Σοφία Κρεμύδη, στο άρθρο της με τίτλο «“Αλέξανδροι”: Το διεθνές νόμισμα του ελληνιστικού κόσμου» εξετάζει τους θησαυρούς στους οποίους βρέθηκαν τα χρυσά και αργυρά νομίσματα που έκοψε ο Αλέξανδρος σε μεγάλες ποσότητες.

Η αρχαιολόγος Εύη Μικρομάστορα υπογράφει τον αρχαιολογικό-περιηγητικό Οδηγό στο νησί της Σαλαμίνας.