Περιοδική έκθεση με τίτλο «Νύφες στο Λεβέντειο: παράδοση και μόδα στην Ελλάδα και στην Κύπρο» παρουσιάζεται από τις 30 Νοεμβρίου 2016 στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας. Νυφικές ενδυμασίες από τη συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος του Ναυπλίου συναντούν κυπριακά νυφικά των συλλογών του Λεβέντειου Δημοτικού Μουσείου Λευκωσίας, όπως και πολλών άλλων ιδιωτικών κυπριακών συλλογών, για τη δημιουργία μιας μοναδικής εκθεσιακής και ταυτόχρονα ιστορικής πασαρέλας που θα διαρκέσει μέχρι και τις 23 Απριλίου 2017.
Η έκθεση, που διοργανώνεται από το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας σε συνεργασία με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, παρουσιάζει σειρά νυφικών φορεμάτων τα οποία διαγράφουν την εξέλιξη του ενδύματος από το τέλος του 19ου αιώνα έως και το 1974 σε Ελλάδα και Κύπρο. Η παρουσίαση παρακολουθεί τη διαχρονική πορεία του νυφικού από τις δεσμεύσεις της παράδοσης στις επιταγές της διεθνούς μόδας. Καταγράφει ταυτόχρονα, ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στα νυφικά του Ελλαδικού χώρου και σε αυτά της Κύπρου, δύο χώρων του ελληνισμού με παρόμοια παράδοση αλλά με ξεχωριστή ιστορική μοίρα. Εξετάζει επίσης τις διαφορές ανάμεσα στο νυφικό της πόλης και του χωριού, ανάμεσα στο νυφικό της πλούσιας και της λιγότερο ευνοημένης οικονομικά νύφης.
Το νυφικό φόρεμα με την πάροδο του χρόνου υφίσταται ποικίλες τροποποιήσεις που καταγράφουν την εγκατάλειψη της χρήσης της παραδοσιακής ενδυμασίας ως νυφικού φορέματος και την εναρμόνισή του με τη διεθνή μόδα. Στην έκθεση, γίνεται επίσης εμφανής η καθιέρωση του άσπρου νυφικού το οποίο «επέβαλε» σε όλο το δυτικό κόσμο ο γάμος της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Βικτωρίας.
Μέσα από τα νυφικά της έκθεσης μπορεί κανείς να εντοπίσει τις αλλαγές στο φάρδος, στο μήκος τους και στα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένα, σύμφωνα με τις υποδείξεις του συρμού που επηρεάζεται από πριγκιπικούς γάμους αλλά και τον κινηματογράφο.
Στις πτυχές των νυφικών ανιχνεύονται ακόμα επιπτώσεις ιστορικών γεγονότων όπως οι οικονομικές και άλλες δυσκολίες που επέφεραν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Η ανεξαρτησία της Κύπρου (1960) σηματοδοτεί την τελευταία χρονικά περίοδο που παρουσιάζει η έκθεση. Στο κλίμα «αισιοδοξίας» που επικρατεί, το νυφικό φόρεμα ακολουθεί το συρμό και τις τάσεις της εποχής υλοποιώντας τα όνειρα κάθε νύφης για την ωραιότερη μέρα της ζωής της.
Η έκθεση θέτει ως χρονικό όριο το 1974, όταν η από αιώνων τάξη πραγμάτων ενός γηγενούς πληθυσμού ανατρέπεται και οι κοινωνικο-οικονομικές δομές αλλάζουν δραματικά και αμετάκλητα.
