Μακρύ ταξίδι με σκοπό την ανεύρεση συντρόφου και τη δημιουργία οικογένειας φαίνεται ότι έκαναν οι θηλυκοί αυστραλοπίθηκοι με βάση στοιχεία που προκύπτουν από μελέτη των δοντιών τους.

Για δεκαετίες οι επιστήμονες ερευνούν το εάν και κατά πόσο οι πρόγονοι του σημερινού άνθρωπου ζούσαν σε κοινωνικές ομάδες αποτελούμενες από συγγενείς αρσενικούς (πατέρες και αδελφούς) και όπου νέα γονίδια αποκτιόνταν με την είσοδο θηλυκών μελών που αποχωρούσαν από τις δικές τους οικογένειες. Ή μήπως ήταν το αντίθετο; Και ήταν τελικά τα αρσενικά ή τα θηλυκά που ακολουθούσαν το ταίρι τους στους κόλπους μιας νέας οικογενειακής ομάδας;

Ερευνώντας σύγχρονα πιθηκοειδή, είναι γνωστό ότι οι θηλυκοί χιμπατζήδες απομακρύνονται από την οικογένειά τους, αλλά δεν γίνεται το ίδιο και με τους γορίλες όπου ένα αρσενικό περιστοιχίζεται από πολλά συγγενή μεταξύ τους θηλυκά – κάτι που η ανδροκρατούμενη προφανώς επιστήμη του παρελθόντος ονόμασε «χαρέμι».

Κατά την πρόσφατη μελέτη όμως της ανθρωπολόγου Sandi Copeland ( University of Colorado, Boulder) εξεταστήκαν δόντια από 19 υποκείμενα που ανήκαν στα είδη Australopithecus Africanus και Paranthropus Robustus, τα οποία έζησαν στην Ν. Αφρική πριν από 2,7 εκ. χρόνια. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, που βασίστηκε στην παρουσία ισοτόπων του στροντίου στο σμάλτο, τα μισά δείγματα δοντιών που ανήκαν σε θηλυκά παρουσιάζουν ποικιλία στη διατροφή τους (είχαν τραφεί και με υλικό που συναντάται μακρύτερα από το σημείο όπου τελείωσαν τη ζωή τους), γεγονός που εξηγείται με τη μετανάστευσή τους από αλλού. Φαίνεται λοιπόν ότι οι θηλυκές πρόγονοί μας ταξίδευαν μακριά από το λίκνο τους για να ζευγαρώσουν και να κάνουν οικογένεια. Και ότι η ανανέωση του γένους είναι σίγουρα στο DNA μας!