Αποτέλεσε κατοικία του Στρατηγού Μακρυγιάννη ενώ ο μύθος θέλει τον αγωνιστή του 1821 και ιστορικό της ελληνικής επανάστασης να γράφει εκεί τα γνωστά “Απομνημονεύματά” του. Κατοικία του αγωνιστή από το 1829, απέναντι από το ιερό του ναού του Αγίου Ιωάννη – που χτίστηκε το 1829 επί Καποδίστρια- στο Άργος, το σπίτι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το 1982. Αντίθετα όμως με όλα τα παραπάνω, καταρρέει μέρα με τη μέρα. Η στέγη του σπιτιού έχει ήδη καταρρεύσει, πόρτες και παράθυρα δεν υπάρχουν και το κτίσμα είναι αφημένο στη φθορά των στοιχείων της φύσης και τις ανάγκες των τοξικομανών της πόλης.
Μια δικαστική διαμάχη μεταξύ του ιδιοκτήτη και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έχει μπλοκάρει τις όποιες σωστικές εργασίες, οι οποίες ήδη έχουν καθυστερήσει τραγικά να πραγματοποιηθούν.
Η υπόθεση έχει ήδη απασχολήσει και τη Βουλή τα προηγούμενα χρόνια, αλλά -άγνωστο γιατί- το διατηρητέο κτίσμα παραμένει εγκαταλελειμμένο και υπό κατάρρευση. Βουλευτές, από πολύ διαφορετικούς μάλιστα πολιτικούς χώρους, έθιξαν το θέμα το 2008 και 2009, η καταστροφή όμως του μνημείου συνεχίζεται.
Το σπίτι είχε πωληθεί από τον κ. Γεώργιο Παπαγιαννόπουλο –δικηγόρο και πρώην δήμαρχο του Άργους- στον κ. Ιωάννη Γκριτζάνη, ο οποίος και άφησε το σπίτι στην τύχη του.
Το 1982 όμως, μαζί και με άλλα ιστορικά σπίτια του Άργους (Τρικούπη, Καλλέργη, Gordon, Περούκα, Βλάσση, κλπ.) κηρύχθηκε διατηρητέο με το ΠΔ προστασίας του Άργους του 1982 (ΦΕΚ 401Δ/1982). Μετά τη δημοσίευση του Προεδρικού Διατάγματος, ο ιδιοκτήτης κατέθεσε αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ κατά του διατάγματος Τρίτση, η οποία συζητήθηκε στο Δικαστήριο το 1983.
Το ΣτΕ με την απόφαση 298/84 απέρριψε την αίτηση ακύρωσης και θεώρησε ότι με τα στοιχεία που είχαν προσαχθεί δεν στοιχειοθετείται πλάνη με τα πραγματικά περιστατικά και δεν μπορεί να κλονιστεί η αιτιολογία του ΠΔ. Επιπλέον επειδή είχε καταρρεύσει η στέγη ο ιδιοκτήτης ισχυρίστηκε ότι ήταν ετοιμόρροπο και ότι έτσι κατέπιπτε η ισχύς του ΠΔ. περί ιστορικού κτιρίου. Το ΣτΕ με ένα ιστορικό τότε σκεπτικό είπε ότι η ετοιμορροπία δεν αίρει την ιστορικότητα του κτιρίου.
Το ΥΠΕΧΩΔΕ αν και εκπόνησε μελέτη αναστήλωσης του κτιρίου, εγκαθιστώντας μάλιστα και εργολάβο, ανακάλεσε περιέργως την ανάθεση του έργου. Από τότε το κτίριο παραμένει σε ερειπιώδη κατάσταση, χωρίς καμία αρχή να φροντίσει να χρησιμοποιήσει τα κατά νόμον εργαλεία, όπως το νόμο 1337/83 και το εκτελεστικό του Διάταγμα του 1988, το οποίο επιτρέπει στο Κράτος να παρεμβαίνει και να αναστυλώνει Ιστορικά Κτίρια.
Σύνταξη, με πληροφορίες από Ναυτεμπορική και Άρμα Πολιτών, 01/03/11
Ζ.Ξ.
