Μπορεί µια τρύπα να αλλάξει την Ιστορία; Οι τρύπες που άνοιξαν στα κορµιά του Λεωνίδα και των ανδρών του τα περσικά βέλη ή τρύπα που άνοιξαν στο σώµα του Ιωάννη Καποδίστρια τα πυρά των Μαυροµιχάληδων αρκούν για να δώσουν την απάντηση. Τα πρώτα θα τα συναντήσετε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Τη δεύτερη στον πίνακα «Η δολοφονία του Καποδίστρια» του ∆ιονυσίου Τσόκου, στο Μουσείο Μπενάκη.

«Η τρύπα µπορεί να έχει την πλέον αρνητική έννοια στις µέρες µας µε τις τρύπες του ∆ΝΤ, των χρεών και των Ταµείων, αλλά µε αυτή την πρόταση είναι µια ευκαιρία να δούµε την τρύπα αλλιώς», λέει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Αθήνας, Ορέστης Ανδρεαδάκης, στο πλαίσιο του οποίου διοργανώνεται ο µουσειακός περίπατος. «Πρόκειται για µια εισβολή στις µόνιµες εκθέσεις που ερεθίζουν τον επισκέπτη», εξηγεί η αναπληρώτρια διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αλεξάνδρα Χριστοπούλου.

Γιατί όµως η τρύπα µπορεί να αφορά ένα κινηµατογραφικό φεστιβάλ; «∆ιότι αν το φιλµ δεν είχε τρύπες, δεν θα µπορούσε να κινηθεί.
Οι αδελφοί Λιµιέρ αξιοποίησαν την εφεύρεση του Σάµιουελ Κολτ (σ.σ.: εφευρέτης του περιστρόφου) και τη µετέτρεψαν σε τέχνη», εξηγεί ο Ορέστης Ανδρεαδάκης.

Αν αφήσετε το µάτι σας να ψάξει στους χώρους του κάθε µουσείου, δεν θα σταθείτε µόνο στα εκθέµατα µε τη σήµανση. Θα ανακαλύψετε τις κλειδαριές – δείτε το «παγκάρι»της Αφροδίτης Ουρανίας µε τη διπλή κλειδαριά στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Τις τρύπες από τα καρφιά στο σώµα του Ιησού στις εικόνες του Βυζαντινού Μουσείου. Τις τυφλές τρύπες που δηµιουργούν οι καθρέφτες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Τις τρύπες στα καριοφίλια του Πολεµικού Μουσείου, στις φλογέρες και τα σουραύλια του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων, στις τηλεφωνικές συσκευές και τους κερµατοδέκτες στο Μουσείο Τηλεπικοινωνίων, στο θήλαστρο από τον Κεραµεικό. Τις τρύπες που άφησανπίσω τους οι βόµβες στον Λίβανο στο έργο του Ουαλίντ Ράαντ και της οµάδας Άτλας στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, αλλά και τις τρύπες στους πρώτους πελέκεις, οι οποίοι αν τύχαινε να αποκαλυφθούν ύστερα από µερικούς αιώνες, αντιµετωπίζονταν ως µαγικά αντικείµενα που είχαν µεταφερθεί µέσω της τρύπας του χρόνου (Μπενάκη).

Εν ολίγοις µια ιδέα ωραία που σκοντάφτει όµως στο γεγονός ότι τα µουσεία δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν µεταξύ τους µε αποτέλεσµα οι επισκέπτες να πρέπει να πληρώσουν χωριστά εισιτήρια αν θελήσουν επισκεφθούν και τους 16 συµµετέχοντες χώρους.

Πηγή: Τα Νέα, Μ. Αδαμοπούλου, 29/11/10