Έξι άγνωστα έργα του πρώτου «µοντέρνου» έλληνα ζωγράφου, του Κωνσταντίνου Παρθένη, αποκαλύπτονται στην καρδιά του Παλαιού Φαλήρου, µέσα στην εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου. Αν και τα έξι µετάλλια µε τους 4 Ευαγγελιστές και δύο προφήτες κοσµούν την ωραία πύλη του ναού από το 1919 , ουδείς γνώριζε ποιος ήταν ο δηµιουργός τους, ενώ στη σκιά παραµένουν και άλλα επτά εµβληµατικά έργα του ζωγράφου στη νότια πλευρά απρόσιτα για το ευρύ κοινό.
«Πρόκειται για έναν µοναδικό θησαυρό», είπε στα «ΝΕΑ» ο Γιώργος Μυλωνάς που ανακάλυψε τα άγνωστα έργα του Παρθένη κατά τη διάρκεια έρευνας για τη διπλωµατική-µεταπτυχιακή του εργασία στην Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήµιο Αθηνών. «Είναι έργα που µέχρι σήµερα δεν είχαν επισηµανθεί και δεν γνώριζε την ύπαρξή τους ούτε η επιστηµονική κοινότητα ούτε το ευρύ κοινό».
Το νήµα για να βρεθούν τα άγνωστα έργα στο βηµόθυρο της εκκλησίας άρχισε να ξετυλίγει ο οµότιµος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας και φαληριώτης Νίκος Ζίας. Από τους ελάχιστους που γνώριζε την ύπαρξή τους καθώς είχε ασχοληθεί επισταµένως µε την εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου, ενώ δεν είχε δηµοσιεύσει ποτέ τίποτα. Μάλιστα ήταν εκείνος που επέστησε την προσοχή στον νεαρό ερευνητή να αναζητήσει τα έξι µετάλλια µε τους τέσσερις Ευαγγελιστές και τους προφήτες Δαβίδ και Σολοµώντα που είναι ενσωµατωµένα στην ωραία πύλη.
«Αποδεικνύεται πως είναι έργα του Κωνσταντίνου Παρθένη», επιβεβαιώνει ο Νίκος Ζίας και αποκλείει την πιθανότητα να είναι δηµιουργία του µαθητή του Παρθένη, Ηλία Φέρτη, ο οποίος είχε κληθεί αργότερα να αγιογραφήσει την εκκλησία του Φαλήρου, δηµιουργώντας την Πλατυτέρα στο ιερό, που διαφέρει πολύ από τα έργα στην ωραία πύλη. Την ίδια άποψη έχει και ο έµπειρος συντηρητής Σταύρος Μπαλτογιάννης που φρόντισε τα υπόλοιπα επτά έργα του Παρθένη τα οποία βρίσκονται στο ναό, όχι όµως και τα µετάλλια.
«Δυστυχώς δεν σώζεται κάποιο συµφωνητικό για να µπορέσουµε µε απόλυτη ασφάλεια ν΄ αποδώσουµε τα έργα στον δηµιουργό», προσθέτει ο Γιώργος Μυλωνάς. «Ο τρόπος όµως που είναι ζωγραφισµένα, µε τα καθαρά χωρίς αναµείξεις χρώµατα, τις ντελικάτες φιγούρες, τα υφάσµατα, που αποδίδονται µε το γνώριµο ύφος του Παρθένη, µε την αρµονία των χρωµατικών εναλλαγών των βιολέ-γαλάζιων και των ροδαλών (χαρακτηριστικά της παλέτας του), αλλά και η λύρα στα χέρια του προφήτη Δαβίδ (σήµα κατατεθέν της ζωγραφικής του Παρθένη) αποδεικνύουν πως πρόκειται για δικές του δηµιουργίες».
Πηγή: Τα Νέα, Μ. Αδαμοπούλου, 12/10/10
