Στις παρυφές της νεκρόπολης της Ιερακόνπολης Ν. του Καϊρου, ένας μπαμπουίνος, αιώνιος προστάτης του χώρου, εντοπίζεται θαμμένος κοντά σε εννέα σκύλους και τρεις γάτες. Με κατάλοιπα που χρονολογούνται από το 4.000 π.Χ., η Ιερακόνπολη θεωρείται ως η πρωιμότερη αστική θέση της Αιγύπτου. Τμήμα του αρχαιολογικού πλούτου της θέσης αποτελεί ο αριθμός των ζωικών καταλοίπων που έχει ταφεί εκεί, ο οποίος, σύμφωνα με τους μελετητές, υπερτερεί σε σχέση με παρόμοια ευρήματα από άλλες πρώιμες αιγυπτιακές θέσεις. Τα περισσότερα από τα ζώα αυτά βρέθηκαν σε άμεση γειτνίαση με τους τάφους των πρώιμων ηγεμόνων της πόλης. Σύμφωνα με το έθιμο, οι βασιλικοί τάφοι της Ιερακόνπολης περιβάλλονταν από πολυάριθμους δορυφορικούς τάφους οι οποίοι περιείχαν τα λείψανα μελών της βασιλικής αυλής, καθώς και διαφόρων ζώων. Στόχος της ταφικής αυτής διαρρύθμισης ήταν η διατήρηση του συλλογισμού που ήθελε τον ηγεμόνα αιώνιο ρυθμιστή της παγκόσμιας τάξης – της κοινωνίας των ανθρώπων και του φυσικού κόσμου, που ήταν κεντρικός στην ιδεολογία των μεταγενέστερων φαραώ της ενωμένης Αιγύπτου. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας R. Friedman, « τα μεγάλα ζώα αποτελούσαν σύμβολα εξουσίας» και η αναφορά αυτή εξηγεί την ταφή ζώων όπως βοοειδή και ελέφαντες δίπλα στους βασιλικούς τάφους.
Ερευνώντας τα ζωικά αυτά κατάλοιπα, η επιστημονική ομάδα που εργάζεται στην Ιερακόνπολη έκανε μια συγκλονιστική ανακάλυψη: η τροφή προερχόταν από μακρινές μεταξύ τους περιοχές, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι τα ζώα εκτρέφονταν και δε σιτίζονταν ελεύθερα στη φύση.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα έδωσε η εύρεση καταλοίπων ενός 10χρονου ελέφαντα, ο οποίος φαίνεται ότι προήλθε από τη Νουβία (Β. Σουδάν) και αιχμαλωτίστηκε για να σφαγιαστεί τελετουργικά και να ταφεί τελικά δίπλα στον μονάρχη. Σύμφωνα με την αρχαιοβοτανολόγο Elena Marinova του Καθολικού Πανεπιστημίου της Leuven, το τελευταίο γεύμα του ελέφαντα αποτελούνταν από σιτάρι, κλαδιά ακακίας και παπυροειδή παραποτάμια φυτά. Όλα αυτά τα φυτά αναπτύσσονται σε διαφορετικό φυσικό περιβάλλον, και η συσσώρευσή τους απαιτεί να διανύσει κανείς μεγάλες αποστάσεις. Το γεγονός αυτό αντανακλά σύμφωνα με την δρα Marinova ότι το ζώο εκτρεφόταν σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Η διατήρηση μεγάλων εξωτικών ζώων σε εκτροφείο αντανακλάται και από άλλα ευρήματα. Ένας ιπποπόταμος και μια αγριόγατα που επίσης βρέθηκαν θαμμένα με τον ίδιο τρόπο διατηρούν ίχνη τραυμάτων που θεραπεύτηκαν, γεγονός δύσκολο χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Τα στοιχεία αυτά υπαγορεύουν λοιπόν ότι μεγάλα εξωτικά ζώα αιχμαλωτίζονταν και προστατεύονταν σε περιορισμένο χώρο, για να ταφούν αργότερα προς χάριν των πρώτων φαραώ.
Ζ.Ξ.
Πηγή: National Geographic, 14/9/09
http://news.nationalgeographic.com/news/2009/09/photogalleries/animal-tombs-ancient-egypt-missions/photo5.html
