Φιγούρα 117εκ.x74εκ., Σκαλιστό σκηνικό το σαράι του πασά του Ευγένιου Σπαθάρη.
Κατασκευάστηκε το 1974 από τον Ευγένιο Σπαθάρη, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι πεπιεσμένο χαρτί δύο διαφορετικών ειδών.
Είναι δωρεά του Ευγένιου Σπαθάρη στο Σπαθάρειο Μουσείο – Θέατρο Σκιών του Δήμου Αμαρουσίου κατά το έτος 1995.
Παρουσιάζει το σαράι με έξι τρούλους και έναν μιναρέ. Οι δύο τρούλοι στην κορυφή είναι από διαφορετικό χαρτόνι. Υπάρχουν μεγάλα παράθυρα, πόρτες, ένα ψηλό δέντρο που μοιάζει με κυπαρίσσι καθώς και άλλα φυτά. Διακρίνονται και ένας πετρόχτιστος τοίχος. Δίπλα στον μιναρέ είναι η ημιτελής. Υπάρχουν επίσης και σκαλοπάτια τα σκαλοπάτια δίνουν την λεπτομέρεια έτσι ώστε ο θεατής να ανακαλύψει τον χώρο καλύτερα σε κάθε σημείο.
Το σχήμα της φιγούρας είναι γωνιώδες.
Ευγένιος Σπαθάρης,γνήσιος τροβαδούρος της Ελληνικής Λαϊκής παράδοσης ένας λαϊκός καλλιτέχνης με το δυναμικό πνεύμα, ο γνήσιος εμψυχωτής ενός λαϊκού ήρωα, ο ζωγράφος με την πλούσια χρωματική ζωντάνια , ο αληθινός εκφραστής της ελληνικής παράδοσης, μα, πάνω απ’ όλα, η προσωποποίηση της ανθρωπιάς και της απλότητας.
Γεννήθηκε στην Κηφισιά, το 1924, μέσα στην τέχνη του πατέρα του, Σωτήρη, την οποία ελάτρεψε. Από μικρός έδειχνε ότι ήταν ένα ανήσυχο, ερευνητικό πνεύμα αλλά και ένα πολύπλευρο ταλέντο. Όταν οι άσχημες συνθήκες της γερμανικής κατοχής ήταν πλέον βέβαιο ότι δεν θα του επέτρεπαν να ακολουθήσει τον τομέα της αρχιτεκτονικής, που επίσης αγαπούσε, αφιερώθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στο θέατρο σκιών.
Στόχος του ήταν να ανεβάσει πολύ ψηλά τον Καραγκιόζη, τόσο σαν σημαντικό ελληνικό και παραδοσιακό θέαμα όσο και σαν εξαιρετικό είδος τέχνης και τεχνικής. Έτσι, ο Καραγκιόζης σταματά να μας παρακολουθεί και να μας διασκεδάζει μόνο από τον μπερντέ του: εμψυχώνεται, εκσυγχρονίζεται, εμφανίζεται σε όλον τον κόσμο, γίνεται τραγούδι και στο τέλος, αποκτά “ένα κεραμίδι” για να ξαποσταίνει που και που. Όλα αυτά κατάφερε να πραγματοποιήσει ο Ευγένιος Σπαθάρης, ο δάσκαλος του ελληνικού θεάτρου σκιών, όπως τον αποκαλούν και το πέτυχε με τέτοια προσοχή και ευλάβεια απέναντι στην τέχνη, που ο ήρωας μας δεν έχασε ούτε την ελληνικότητα του αλλά ούτε την γνήσια λαϊκότητα που εκπροσωπεί.