Ύστερη Εποχή του Χαλκού – Πρώιμοι Μυκηναϊκοί Χρόνοι.
Καθώς ο επισκέπτης οδεύει προς το τέλος της ενότητας 4, η οποία ολοκληρώνεται με την πρώιμη Μυκηναϊκή περίοδο, έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τον μετασχηματισμό που διήρκησε 100 περίπου χρόνια (1700-1600 π.Χ.) οδηγώντας στην εμφάνιση των ανακτορικών κέντρων. Χαρακτηριστικά είναι τα κτερίσματα από πολυτελείς τάφους της εποχής, όπως η αργυρή φιάλη από τάφο πολεμιστή (Προθ. 36) και τα χρυσά κοσμήματα–κτερίσματα πολυτελών ταφών από τη Θήβα.
Ένα μακρύ ξίφος, μια λόγχη δόρατος και ένα μαχαίρι συνόδευσαν τον Θηβαίο πολεμιστή κάτοχό τους στην τελευταία του κατοικία. Η ενότητα ολοκληρώνεται με μια σειρά χαρακτηριστικών αγγείων πόσης από νεκροταφεία της Θήβας και ένα από τη μυκηναϊκή περίοδο.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το περιεχόμενο της Προθήκης 45, με εννιά χαρακτηριστικά αγγεία που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλα τελετουργικά συμπόσια στη Θήβα, καθώς και υπολείμματα τροφών, όπως κέρατα ελαφιών, πριονισμένα για την κατασκευή εργαλείων, χαυλιόδοντες κάπρων και θαλάσσια όστρεα.
Ο χαρακτήρας της Προθήκης 46 διαφέρει, καθώς είναι αφιερωμένη σε ταφικά ευρήματα της πρώιμης Μυκηναϊκής περιόδου από τον Ορχομενό.
Τέλος, στο κέντρο της αίθουσας δεσπόζει στο χαμηλό βάθρο 3 ο αμαυρόχρωμος πίθος της Μέσης Εποχής Χαλκού από την Εύτρηση.