Τον 4ο αιώνα κοσμοϊστορικά γεγονότα σηματοδοτούν το τέλος του αρχαίου κόσμου και τη μετάβαση στο «Βυζάντιο», το χριστιανικό κράτος της ελληνορωμαϊκής Ανατολής που αναδύεται από τους κόλπους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Το απέραντο Βυζαντινό κράτος, φυσικός διάδοχος του ρωμαϊκού, εκτεινόμενο στις τρεις ηπείρους της Μεσογείου, πρωταγωνιστεί επί έντεκα αιώνες στην ιστορική της εξέλιξη.
Στο απόγειό του φθάνει τον 6ο αιώνα, επί Ιουστινιανού Α΄ (527-565 μ.Χ.), αυτοκράτορα με μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες. Τον 7ο και τον 8ο αιώνα ακολουθεί μακρά περίοδος με αναταραχές και ανακατατάξεις, οι λεγόμενοι σκοτεινοί χρόνοι.
Η Βοιωτία, περιοχή ακμάζουσα και πυκνοκατοικημένη, υπάγεται διοικητικά στην επαρχία Αχαΐας. Η καλλιέργεια της εύφορης βοιωτικής γης αποτελεί την κύρια ενασχόληση των κατοίκων, ενώ παράλληλα ευνοείται η άνθηση του εμπορίου.
Στις Προθήκες 168-169 εκτίθενται νομίσματα και «θησαυροί» της εποχής, καθώς και αντικείμενα καθημερινής χρήσης από την Αντίκυρα, αντιπροσωπευτικό μεγάλο λιμάνι της περιόδου (Προθ. 170-171).