Δρομόμετρο, μοντέλα πλοίων ποντοπόρου ναυτιλίας, διπλώματα Α’ Μηχανικού και Καπετάνιου.
Παρόλο που τα ιστιοφόρα άρχισαν με γοργό ρυθμό να εξαφανίζονται και οι Σκιαθίτες να μην πραγματοποιούν το μεγάλο άλμα, παρουσιάζεται γύρω στο 1920 ο Σκιαθίτης εφοπλιστής Θωμάς Νικ. Επιφανιάδης, γόνος παλαιάς οικογένειας λογίων, άνθρωπος ρηξικέλευθος και τολμηρός, ο οποίος άνοιξε και πάλι το δρόμο των Σκιαθιτών προς τη θάλασσα, αλλά προς την ατμήρη πλέον ναυτιλία.
Δημιούργησε δικές του ναυτιλιακές επιχειρήσεις στον Πειραιά, οι οποίες συνέχισαν τη δραστηριότητά τους μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, το τέλος του οποίου τον βρήκε χωρίς καράβια, αφού όλα είχαν χαθεί στη διάρκεια των εχθροπραξιών.
Το 1949 το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με το αμερικανικό αλλά και τους Έλληνες εφοπλιστές κατάφερε να αποκτήσει εκατό λίμπερτι και επτά πετρελαιοφόρα. Από τα εκατό λίμπερτι ο Θωμάς Νικ. Επιφανειάδης, για την απώλεια των δικών του πλοίων παρέλαβε τρία. Με τη μαγιά αυτών των τριών λίμπερτις, η εφοπλιστική εταιρεία ‘Επιφανειάδης Shipping”, συνεχίζει την πορεία της με αρκετές προσθήκες καραβιών αλλά προσφέροντας και απασχόληση στο εργατικό δυναμικό του νησιού. Τον Θωμά Επιφανειάδη, ακολουθεί αμέσως με τα τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο γόνος από τη μητέρα του, της ναυτικής οικογένειας των Μαυρογιαλήδων, ο Αχιλλέας Νικ. Φραγκίστας καθώς και ο πλοίαρχος Ανδρέας Ιων. Γιακουμής, από την μεγάλη ναυτική σκιαθίτικη οικογένεια των Γιακουμέων, επίσης οι αδελφοί Γεώργιος και Εμμανουήλ Πανώρας, ο Γεώργιος Χρήστου Κόλλιας, όπως και η Μαρία Σιτινά, της σκιαθίτικης οικογένειας Μήτρικα.