Διαδικασία Ανθράκευσης Πλοίου, το παρακάτω κείμενο είναι ακριβής αντιγραφή από ανάρτηση λεζάντας στον αντίστοιχο χώρο του θωρηκτού «Γ. Αβέρωφ».
Χώρος ανθράκευσης πλοίου είναι ο χώρος ενδιαίτησης ναυτών θερμαστών και μηχανικών αλλά εδώ ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει μέρος της διαδικασίας της ανθράκευσης.
Ανθράκευση ονομάζουμε τον ανεφοδιασμό του πλοίου με γαιάνθρακα (κάρβουνο), το οποίο χρησίμευε ως καύσιμη ύλη για τους λέβητες. Οι λέβητες παρήγαγαν ατμό που διοχετευόταν τόσο στις μηχανές κίνησης, όσο και σε βοηθητικά συστήματα (γερανοί, αντλίες κλπ). Η ανθράκευση μπορούσε να πραγματοποιηθεί είτε από την ξηρά είτε από την θάλασσα από πλοίο που πλεύριζε το θωρηκτό.
Με τη βοήθεια των γερανών του πλοίου κατέβαζαν σάκους ανθράκευσης γεμάτους με κάρβουνο εντός του διαμερίσματος (υποφράγματος) και στη συνέχεια φτυάριζαν το κάρβουνο στους αγωγούς ανθράκευσης (αφαιρετά μπρούτζινα διάτρητα καπάκια στο δάπεδο) οι οποίοι οδηγούσαν στις ανθρακαποθήκες του πλοίου πλευρικά και ενδιάμεσα των λεβητοστασίων.
Η διαδικασία της ανθράκευσης διαρκούσε μια ολόκληρη ημέρα και σε αυτήν συμμετείχε όλο το πλήρωμα πλην του Κυβερνήτη και του Α’ Μηχανικού.
Σε όλη τη διάρκεια της ανθράκευσης η μπάντας του πλοίου παιάνιζε για να εμψυχώσει το πλήρωμα.
Οι 1.500 τόνοι κάρβουνο που γέμιζαν τις ανθρακαποθήκες του πλοίου, επαρκούσαν για να ταξιδέψει χωρίς ανεφοδιασμό μια απόσταση 1.350 ναυτικών μιλίων δηλαδή από εδώ στην Αγγλία, με μέγιστη ταχύτητα 18 μιλίων την ώρα.