Φιγούρες για το έργο “Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΦΙΔΙ”
Είναι φιλοτεχνημένες από το Σωτήρη Χαρίδημο και τα υλικά που χρησιμοποίησε είναι χαρτόνι σκαλιστό, ημιδιαφανές χρωματισμένο χαρτί και δέρμα.
Η παράσταση αυτή είναι από τις πιο παλιές και ίσως η πιο αντιπροσωπευτική του ελληνικού θεάτρου σκιών.
Προέρχεται από την ηπειρωτική σχολή του καραγκιόζη και στην ουσία αναδημιουργείται από τον Μίμαρο ο οποίος ήθελε να παρουσιάσει στο θέατρο σκιών τον θρησκευτικό μύθο της δρακοντοκτονίας του Αγ .Γεωργίου.
Όμως στα τέλη 19ου αιώνα η κοινωνία της εποχής δεν ήταν έτοιμη να δει έναν Άγιο σε φιγούρα και μάλιστα να αστεΐζεται με τον καραγκιόζη .Έτσι σκέφτηκε στην θέση του Αγίου Γεωργίου να τοποθετήσει έναν ήρωα γνωστό και αγαπητό όπως είναι ο Μέγας Αλεξανδρος.
Με το πέρασμα του χρόνου οι βασικοί χαρακτήρες της παράστασης απέκτησαν συμβολικό χαρακτήρα .
Ο καραγκιόζης συμβολίζει το παρόν ο Αλέξανδρος το παρελθόν (και ίσως το ένδοξο παρελθόν) και το φίδι τα πάσης φύσεως “θεριά” που απειλούν την κοινωνία και τον άνθρωπο.