Όσα παραμένουν στις σκιές, όσα παραμένουν κρυφά, απωθημένα στα βάθη και σφραγισμένα στα σπήλαια του νου μας ίσως ανήκουν αιώνια εκεί. Δεν είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή ν’ αντικρίσουμε ό,τι έχουμε απομακρύνει από τη συνείδησή μας. Για κάποια μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι ποτέ. Και η αλήθεια γίνεται ένα όπλο ισοπέδωσης στα χέρια όποιου τη χρειάζεται.
Α-λήθεια: το αντίθετο της λήθης. Η λήθη, όμως, θάλπει, προστατεύει. Είναι το πυκνοπλεγμένο κουκούλι μέσα στο οποίο κοιμούνται οι αλήθειες. Πάνω του ακουμπούν και προφυλάσσονται οι ευαισθησίες. Η λήθη δίνει στον άνθρωπο το δώρο της αθωότητας, την ευκαιρία να χαράξει πορείες με τον αέρα πρωτοπόρου, ακόμα κι όταν επιχειρεί να κάνει το ίδιο ταξίδι.
Η άμμος στην κλεψύδρα κυλάει κι οι ευκαιρίες είναι πολύτιμες. Να νιώσει κανείς καινούριος ξανά, ελαφρύς, ελεύθερος. Την πνοή των καινούριων ζητάνε πολλοί και την καταναλώνουν με δίψα όπου τη βρίσκουν. Ίσως να σχεδιάζουν τη δική τους αναγέννηση, στο μεταξύ, ίσως απλά να την ονειρεύονται. Τους αναγνωρίζω ενώ κινούμαι μέσα στο πλήθος. Είναι παντού γύρω μου. Κοιτάζω μπροστά και προσπαθώ να μαντέψω τι έπεται, με την ευχή να μείνουν οι ονειρευτές ανενόχλητοι.
