Αν και τη σκαπάνη του Σλήμαν κατηύθυνε ο Παυσανίας, η ταύτιση του τόπου των ανασκαφών του με τις πολύχρυσες Μυκήνες δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Ο συγγραφέας, πεπεισμένος για ένα λάθος που θεωρεί κραυγαλέο, εκθέτει την επιχειρηματολογία του. Κατ’ αρχάς διακρίνει την τοπογραφία των ομηρικών επών από εκείνη των ιστορικών χρόνων. Οι Έλληνες της ιστορικής αρχαιότητας, αν και ομολογούν την άγνοιά τους για την πραγματική θέση βασικών ομηρικών τοπονυμίων, διασπείρουν το γόητρο που τα συνόδευε απονέμοντάς τα στους τόπους της αρεσκείας τους. Από αυτό τον «εξομηρισμό» προέκυψαν τρεις Πύλοι του Νέστορα, πέντε Οιχαλίες, εννέα Εφύρες. Πριν από τον 8ο αιώνα π.Χ., κανένα στοιχείο δεν συνδέει το βασίλειο του Αγαμέμνονα με τη βορειοανατολική Πελοπόννησο. Οι Μυκήνες γνώρισαν από το τέλος της μυκηναϊκής εποχής μεγάλα διαστήματα πλήρους ή μερικής ερήμωσης. Εμπιστευόμενος μόνο τον Όμηρο, ο συγγραφέας αναζητεί την πολιτική γεωγραφία των επών. Δύο φορές στα έπη, ο δρόμος από την Τροία για τις Μυκήνες παρακάμπτει το ακρωτήρι του Κάβο-Μαλιά. Οι επτά πόλεις που ο Αγαμέμνονας τάζει για προίκα στον Αχιλλέα βρίσκονται κοντά στην αμμουδερή Πύλο. Με τη συνδρομή και άλλων ενδείξεων, υποστηρίζεται ότι οι ομηρικές Μυκήνες, παραθαλάσσια και μάλλον ατείχιστη πόλη, θα πρέπει να αναζητηθούν δυτικά του Μαλέα, στον κόλπο της Νεάπολης ή της Πλύτρας.