«Σήματα κοινά» του Χρήστου Μποκόρου στο Ναύπλιο

Έκθεση του Χρήστου Μποκόρου, με τίτλο «Σήματα κοινά» παρουσιάζεται στο Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ναύπλιο, με έργα που συνδέονται με το ιστορικό παρελθόν της πόλης και με το θεματικό χαρακτήρα του Μουσείου.

«Μου άρεσε το Ναύπλιο από παλιά. Το πρωτόδα παιδί, σαν ζωντανή εικόνα της εξ αναγνώσεων ιστορίας μας. Μικρή, λιτή πρωτεύουσα του αρτισύστατου Νεοελληνικού μας κράτους. Πάνω του, βράχος οχυρός το Παλαμήδι. Ανηφόρισα ως τη μαύρη τρύπα όπου φυλάκισαν -ποιον;- τον Κολοκοτρώνη. Αλλά εγώ τον είχα πάντα ελεύθερο στον νου μου… Ξανάρχομαι τώρα ζωγράφος να εκτεθώ στο εδώ παράρτημα της Εθνικής μας Πινακοθήκης. Τιμή μου… Επέλεξα έργα που έχουν να κάνουν με την κοινή μας μνήμη» γράφει ο Χρήστος Μποκόρος σχετικά με την έκθεση.

«Η έκθεση περιλαμβάνει έργα που συγκινούν όχι μόνο με την εξωτερική τους πειστικότητα αλλά και με την εσωτερική τους αλήθεια», αναφέρει η Επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου. «Πρόθεση του καλλιτέχνη είναι να μας αποκαλύψει μέσω της ζωγραφικής του την ατομική και συλλογική μνήμη και σκέψη. Άλλωστε η ζωγραφική αποτελεί μια μορφή έκφρασης της μνήμης και μάλιστα όταν η ζωγραφική αναπαριστά κομμάτια της μνήμης μας, που αφορούν την προσωπική ζωή μας και συνδέονται με το κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε.

»Ζωγραφίζει σημαίες ελευθερίας, πάνω στις οποίες ανάβουν φλόγες τιμώντας και διαφυλάσσοντας τη μνήμη όσων θυσιάστηκαν, για να διαφυλαχθεί ο συλλογικός χώρος της πατρίδας μας˙ άνθη λεμονιάς και πορτοκαλιάς, γνώριμες εικόνες της αργολικής φύσης. Όλα τα έργα του ζωγράφου Χρήστου Μποκόρου ζωγραφίζονται τόσο παραστατικά, υπερβαίνοντας την απτική πραγματικότητα της εικόνας και παραπέμποντας σ’ ένα απώτερο νόημα, στο καλό κ’ αγαθό, στην έννοια της αξίας και των κριτηρίων του υψηλού.

»Ο Χρήστος Μποκόρος ανήκει στους ζωγράφους που πιστεύουν στα χαρακτηριστικά της υψηλής τέχνης όπως έχουν προσδιοριστεί από τα έργα των μεγάλων δημιουργών της κλασικής Αρχαιότητας και της Αναγέννησης και στοχεύουν στην πνευματική ανάταση και ηθική διάπλαση του κοινού. Η ζωγραφική του είναι τρόπος αναζήτησης του πνευματικά ουσιώδους, της αιωνιότητας και της αλήθειας των πραγμάτων.

»Από αυτήν την άποψη και το μουσείο που φιλοξενεί τα έργα ζωγραφικής του λειτουργεί ως τόπος στον οποίο οι επισκέπτες μπορούν να εμπλακούν σε ζητήματα και ιδέες που αφορούν τους ίδιους και το παρελθόν τους. Και τα νοήματα αυτά ενισχύονται όταν κάποια από τα έργα της έκθεσης συνοδεύονται από αποσπάσματα από τα σχεδιάσματα του Σολωμού, χειρόγραφα γραμμένα από τον ζωγράφο, τα οποία ενισχύουν το συναισθηματικό πλαίσιο της ιστορίας, την ανθρώπινη δράση του παρελθόντος, φέρνοντας στο νου μας τους στίχους του Σεφέρη: «Τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου / κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί» (Επί σκηνής, ΣΤ΄,1966).

»Ανεξάρτητα από το εάν τα μηνύματα και τα νοήματα δομούνται από τα ίδια τα έργα ή στη φαντασία του επισκέπτη με βάση την προσωπική ή συλλογική του επεξεργασία, η ζωγραφική του Χρήστου Μποκόρου μαγνητίζει το βλέμμα του θεατή και τον οδηγεί στην δική του αυτογνωσία, αναζητώντας το πνευματικά ουσιώδες, σε σύμβολα ελληνικά (σημαία, σταυρός, χλωρίδα) που μνημειώνονται μέσω της ζωγραφικής» καταλήγει η Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου.