Αγαπημένοι άνθρωποι της τέχνης... στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών

Μια έκθεση με σκίτσα των ανθρώπων του θεάτρου, του κινηματογράφου και της μουσικής του 20ού αιώνα, όλα έργα του Γιώργου Ψαρρόπουλου, διοργάνωσε το «Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία».

Στην έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2014, παρουσιάζονται 110 προσωπογραφίες που απεικονίζουν ηθοποιούς, τραγουδιστές, μουσικούς, συνθέτες, σκηνοθέτες και τραγουδοποιούς, οι οποίοι οριοθετούν μια λαμπρή εποχή για το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα του 20ού αιώνα. Όλοι σχεδόν έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν στην Αθήνα. Ψυχαγώγησαν και εξακολουθούν να ψυχαγωγούν το κοινό με τη μουσική ή τα έργα τους στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Πολλοί πέρασαν τα ελληνικά σύνορα σημειώνοντας μοναδική επιτυχία στο εξωτερικό.

«Ο σκιτσογράφος Γιώργος Ψαρρόπουλος είναι χαρισματικός. Με το πηγαίο ταλέντο του, κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των καλλιτεχνών, δίνοντας έμφαση στις χαρακτηριστικές εκφράσεις του προσώπου. Οι μοναδικές γκριμάτσες του Αυλωνίτη, ο ιδιαίτερος τύπος που δημιούργησε η Βασιλειάδου, η μοναδική έκφραση της Μερκούρη, του Φούντα, του Ζαμπέτα και άλλων, αποτυπώνονται με επιτυχία» γράφει στον κατάλογο της έκθεσης η Διευθύντρια του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, Αγλαΐα Αρχοντίδου-Αργύρη.

«Η θητεία του Ψαρρόπουλου στα εργαστήρια των Πάκου, Τέτση και Ηλιάδη είναι πασιφανής στα έργα που παρουσιάζονται. Το σκίτσο, μολονότι δεν έχει το χρώμα της ελαιογραφίας ή της τέμπερας, μαρτυρεί τη δύναμή της και τη θερμότητα της ψυχής ενός καλλιτέχνη που συγκινεί», προσθέτει.

Η ιστορικός τέχνης Μαράη Γεωργούση γράφει: «Τα πρόσωπα των σχεδίων είναι συναισθηματικά φορτισμένα. Κουβαλούν μια ιστορία, ένα χαρακτήρα, παραπέμπουν σε μια εποχή. Η τέχνη και ο πολιτισμός υπήρξαν και παραμένουν το καταφύγιο, το έναυσμα της αναζήτησης, της επεξεργασίας και της αναδόμησης των εμπειριών, διευρύνοντας το οπτικό και, κυρίως, το νοητικό μας πεδίο. Μερικά από τα πορτρέτα έχουν εξπρεσιονιστική ροπή και αποδόθηκαν με απαράμιλλη ελευθερία. Το ασπρόμαυρό τους επιτυγχάνει το ίδιο δυναμικό αποτέλεσμα με το χρώμα».

Αναφερόμενος στο έργο του Γιώργου Ψαρρόπουλου, πέρα από την καλλιτεχνική του αξία, ο συγγραφέας-ιστορικός κινηματογράφου Στάθης Σκλαβουνάκος γράφει: «Ο Γιώργος Ψαρρόπουλος ανήκει στην κατηγορία εκείνων που ενισχύουν τους μύθους. Τους αγαπάει, εμπνέεται και δημιουργεί από αυτούς. Τους αντιμετωπίζει με στοργή, με σεβασμό, αλλά και αγάπη που χαρακτηρίζεται από μια ευγενική οικειότητα. Δεν περιορίζεται στο να τους ζωγραφίζει. Τους χαϊδεύει. Άσχετα με το αντικείμενο του κάθε σχεδίου, που μπορεί να είναι η Βασιλειάδου, η Κάλλας ή ο Ηλιόπουλος, προσπαθεί και συλλαμβάνει εκείνη την ιδανική, τη μοναδική στιγμή του καθ’ ενός και την ακινητοποιεί, την κρατάει για πάντα και τη μοιράζεται μαζί μας, τους φέρνει κοντά μας. Δεν νομίζω πως ενδιαφέρεται να μας δείξει ποιος ήταν ο πραγματικός Τσιτσάνης ή η Μελίνα στο σπίτι της. Αυτά είναι έξω από το μύθο. Μας δείχνει τον Τσιτσάνη που μας έκανε να τραγουδάμε και να κλαίμε, τη Μελίνα της “Στέλλας” και του “Ποτέ την Κυριακή”, τη δική μας Μελίνα, το δικό μας Αυλωνίτη, τα πρόσωπα της δικής μας μυθολογίας».