Το εμβληματικό βιβλίο του Γάλλου φιλέλληνα Ζακ Λακαριέρ Το Ελληνικό Καλοκαίρι δίνει αφορμή για ένα εικαστικό αφιέρωμα 26 Ελλήνων καλλιτεχνών, σε μια ομαδική έκθεση στην «Ιανός Αίθουσα Τέχνης» (Σταδίου 24), από τις 17 Ιουλίου.

Τα έργα τους παραπέμπουν σε «σημειώσεις αισθητικής για την Ελλάδα», σχολιάζει η επιμελήτρια της έκθεσης Ίρις Κρητικού. «Διαχέουν είτε πρωτογενώς είτε δευτερογενώς, στοιχεία αισθητικής μιας Ελλάδας του 1950, ’60 και ’70, που γνώρισε και εξήρε ο Λακαριέρ στο βιβλίο του, «φιλτραρισμένα» μέσα από τις ημερολογιακές σημειώσεις καλοκαιρινών αναμνήσεων των νέων Ελλήνων καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση».

Πρόκειται για τους: Άννα Γρηγόρα, Σοφία Δατσέρη, Τάνια Δημητρακοπούλου, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Μηνά Καμπιτάκη, Κωνσταντίνο Καπετανόπουλο, Νίκο Κόνιαρη, Ανδρέα Κοντέλλη, Ένη Κούκουλα, Βασίλη Λιαούρη, Τίμο Μπατινάκη, Παναγιώτη Μπελντέκο, Άννα Μπίλη, Γιώργο Μπουκή, Κώστα Παππά, Αντώνη Πατεράκη, Γιώργο Σαλταφέρο, Γιώργο Σαμψωνίδη, Κώστα Σιαφάκα, Έφη Σούτογλου, Μαρίνα Στελλάτου, Νίκο Στεφάνου, Βιργινία Φιλιππούση και Γιώργο Χαδούλη.

«Σε αντίθεση προς τους μύθους, η ελληνική ιστορία, λογοτεχνία και φιλοσοφία δε μου πρόσφεραν παρά μια σειρά από απατηλές εικόνες, συμβατικές αλλά απίστευτα έμμονες αφού, για πολλούς, εξακολουθούν να σημαίνουν Ελλάδα», γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου Το Ελληνικό Καλοκαίρι ο Ζακ Λακαριέρ.

«Ήσαν εικόνες μιας χώρας από ερείπια, κολώνες, σωριασμένες προσόψεις και τάφους ξεκοιλιασμένους πάνω στη χλόη των δασών. Ανθρώπινα όντα κοσμούσαν συχνά αυτά τα ερείπια, αλλά είχαν την ακινησία του μαρμάρου ντυμένα με άσπρους χιτώνες, κοίταζαν τη θάλασσα ή τον ουρανό, σε στάσεις ιερατικές, λες κι ο χρόνος, η ιστορία, η διάρκεια στην Ελλάδα να υπήρξαν απλώς μια μακρόχρονη ακινητοποιημένη ενατένιση. […]

»Ακριβώς, λοιπόν, η ουσία των όσων έμαθα στο πρώτο μου ταξίδι είναι πως η Ελλάδα εξακολουθούσε να υπάρχει. Υπήρχαν πράγματι εδώ κι εκεί ερείπια (δύσκολο και συχνά αδύνατο να τα προσεγγίσεις) αλλά κυρίως υπήρχε και ένας τόπος που λεγόταν ακόμη Ελλάδα και κατοικούνταν από Έλληνες. Κι αυτοί μάλιστα οι Έλληνες, το 1947, ήσαν παγιδευμένοι μέσα στον πολιτικό στρόβιλο, στην καρδιά του εμφυλίου πολέμου. Στην Αθήνα δεν πολυμύριζε πόλεμο –είχε πια επιβληθεί μια ειρήνη– αλλά έφτανε να φύγεις απ’ την πόλη, κυρίως προς τις βόρειες περιοχές, για να δεις παντού την παρουσία του. […]».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 28 Σεπτεμβρίου.