Ταξιδεύουμε στο μοναδικό νησάκι της Χαλκιδικής, την όμορφη Αμμουλιανή, και εκτός από τις τελευταίες φετινές βουτιές που απολαμβάνουμε στις παραλίες της, επισκεπτόμαστε και το πολύ ενδιαφέρον λαογραφικό μουσείο, για να μάθουμε την ιστορία του νησιού.

Το νησί ώς το1925 ήταν μετόχι της μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, ενώ στις αρχές του 1925 παραχωρήθηκε σε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα από νησιά της Προποντίδος (Γαλλιμή-Πασαλιμάνι-Σκουπιά). Οι πρόσφυγες, προερχόμενοι από τις περιοχές αυτές, που γειτόνευαν με την Κωνσταντινούπολη, έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά τους. Σήμερα, οι μόνιμοι κάτοικοι υπολογίζονται κοντά στους εξακόσιους.

Το κτίσμα του μουσείου

Το Λαογραφικό Μουσείο βρίσκεται λίγο πάνω από το λιμανάκι του νησιού, στην πλατεία, εκεί όπου είναι και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Ηταν καλογερικό μετόχι της μονής Βατοπεδίου, κτισμένο το 1907. Με την άφιξη των προσφύγων στο νησί, το κτίριο μετατράπηκε σε δημοτικό σχολείο, όπου στο ισόγειο ήταν τα μαγειρεία και η τραπεζαρία για το συσσίτιο και στον επάνω όροφο οι αίθουσες διδασκαλίας. Λειτούργησε ως τα μέσα της δεκαετίας του ’60.

Δίπλα στο μουσείο υπάρχει ένα ακόμη πέτρινο κτίσμα, εγκαταλειμμένο, το οποίο αρχικά υπήρξε προσωρινή κατοικία των προσφύγων και από τη δεκαετία του ’40 λειτουργούσε ως λέσχη και χώρος εκδηλώσεων για κινηματογράφο, θεατρικές παραστάσεις, επίσημες εορτές κ.ά.

Τα εκθέματα του μουσείου

Στο ισόγειο του πέτρινου κτίσματος βρίσκεται η λαογραφική συλλογή του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμμουλιανής, ενώ στον επάνω όροφο στεγάζονται τα γραφεία της κοινότητας. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αμμουλιανής ιδρύθηκε το 1980, αποτελείται από 120 μέλη και έχει 1 χορωδία, 4 χορευτικά και κέντρο εθελοντικής αιμοδοσίας.

Σύμφωνα με την πρόεδρο του συλλόγου, Κατερίνα Σπυροπούλου, «στόχος και σκοπός του μουσείου είναι αφενός να προστατέψουμε τα αντικείμενα που φέραμε μαζί μας, αφετέρου να γίνει το μουσείο επισκέψιμο, και στα σχολεία, έτσι ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν την ιστορία του τόπου αλλά και τις δουλειές όπως του ξυλουργού, του αμπελουργού κ.ά».

Μέσα από τα εκθέματα του μουσείου γίνεται αναπαράσταση ενός μικρασιάτικου αρχοντικού με τα προικιά, το σαλονάκι, τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης κ.ά. Υπάρχουν ακόμη παλιές φωτογραφίες από τα πρώτα χρόνια ζωής στο νησί και από την πατρίδα, ένας αργαλειός, ξυλουργικά εργαλεία, αποστακτήρας για τσίπουρο, εκκλησιαστικά αντικείμενα και ιερά κειμήλια που έφεραν οι πρόσφυγες, ενδυμασίες κ.ά.