Ένα ερειπωμένο οικιστικό σύνολο στην Πλάκα, στο οποίο έχουν εντοπιστεί πολύτιμα οικοδομικά λείψανα από την Αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, πρόκειται να μετασχηματιστεί σε ανοιχτό Μουσείο Παραδοσιακών Τεχνών, προκειμένου να αναδείξει τη μορφή της παλιάς αθηναϊκής γειτονιάς, αλλά και παραδοσιακά επαγγέλματα που χάνονται στο χρόνο.

Το έργο της ολοκληρωμένης ανάπτυξης, ανάπλασης κι επανάχρησης του οικιστικού αυτού συνόλου, ιδιοκτησίας του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, έχει αναλάβει η Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού σε συνεργασία με το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, ενώ πρόκειται να υλοποιηθεί ως έργο με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2007-2013.

Το υπό αναβίωση οικοδομικό τετράγωνο, που στην τελευταία του φάση στέγαζε οικίες, καταστήματα και βιοτεχνίες, είναι εγκαταλειμμένο και αποτελεί αντίφαση στην ήδη αναπλασμένη ευρύτερη περιοχή.

Όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο προϊστάμενος της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, Ορέστης Βαβατσιούλας, η παρέμβαση στοχεύει στη διατήρηση, ένταξη και ανάδειξη του πολεοδομικού ιστού της παλαιάς Αθηναϊκής γειτονιάς, ως τόπου ιστορικής μνήμης, αποκαθιστώντας μεμονωμένα κτίρια, δρομίσκους και αυλές.

Παράλληλα, συμπληρώνει ο ίδιος, με την αναβίωση παλαιών επαγγελμάτων, μέσω της εγκατάστασης θεματικών ενοτήτων του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, στόχος είναι να ενισχυθεί ο διαδραστικός και εκπαιδευτικός του χαρακτήρας, και να εξασφαλισθεί η συμμετοχικότητα των πολιτών στο δημόσιο χώρο προσδίδοντας ζωντάνια στη σύγχρονη πόλη.

Η υπό ανάπλαση γειτονιά βρίσκεται στη συνοικία Βρυσάκι της Πλάκας, μιας από τις παλαιότερες περιοχές κατοίκησης των Αθηνών, που αποτελείται από τρεις γειτονιές. Οι δύο εξ αυτών (γειτονιές των Αγίων Αποστόλων και της Βλασσαρούς) αποτελούν σήμερα τον χώρο της Αρχαίας Αγοράς, όπου οι ανασκαφές της δεκαετίας του 1930 έσβησαν τα ίχνη μιας συνοικίας, στην οποία διέμενε η μεσαία τάξη. Το οικοδομικό όμως σύνολο που περικλείεται από τις οδούς Αδριανού, Άρεως Κλάδου και Βρυσακίου, αποτελεί ένα από τα λίγα εναπομείναντα αναλλοίωτα τμήματα του πολεοδομικού ιστού της Αθήνας του 19ου και πρώιμου 20ού αιώνα, που διασώθηκε λόγω της εξαίρεσής του από τις αρχαιολογικές ανασκαφές.