Τη σημερινή εποχή, αποφεύγει κανείς να πετά ό,τι του είναι άχρηστο στην τουαλέτα καθώς μπορεί να φράξει το αποχετευτικό σύστημα. Τους Βαυαρούς του 11ου αιώνα, ωστόσο, φαίνεται, πως δεν απασχολούσαν τέτοιες έγνοιες.

Μια αρχαιολογική ανασκαφή πίσω από την πλατεία του Μονάχου Marienplatz έφερε στο φως μεσαιωνικό δημόσιο αποχωρητήριο γεμάτο αντικείμενα που χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν. Η ανακάλυψη «εξέπληξε» την δρα Barbara Wührer, στην οποία η Deutsche Bahn (Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι) ανέθεσε να ανασκάψει την περιοχή που έχει έκταση ίση περίπου με ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο και βρίσκεται στην καρδιά του παλαιότερου τμήματος της βαυαρικής πρωτεύουσας.

Η ανασκαφή συνεχίζεται και η Wührer επιβλέπει την καταγραφή των ευρημάτων. Όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες, η Deutsche Bahn θα αρχίσει να ανοίγει στοές 30 μέτρα κάτω από την πλατεία, για τις ανάγκες μιας καινούριας γραμμής του υπόγειου σιδηροδρόμου.

Προς το παρόν, πάντως, η Wührer και η ομάδα της με μεγάλη επιμέλεια ανασκάπτουν στρώματα γης και ιστορίας στην πλατεία. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Marienhof, πυκνοκατοικημένοι περιοχή στο κέντρο του Μονάχου, ισοπεδώθηκε από τους βομβαρδισμούς. Μετά τον πόλεμο, η περιοχή δεν ανοικοδομήθηκε. Γνώρισε όμως διάφορες «μετενσαρκώσεις «, από χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων μέχρι κέντρο ενημέρωσης στους Ολυμπιακούς του 1972. Μετά την τελευταία ανασκαφή του 1989-1990, η πλατεία μετατράπηκε σε πάρκο.

Η τωρινή ανασκαφή ξεκίνησε τον Απρίλιο αυτού του έτους. Ανάμεσα στα πρώτα αντικείμενα που έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι ήταν τα τμήματα βιβλίων στο σημείο όπου κάποτε βρισκόταν η βιβλιοθήκη της πόλης. Οι τόμοι μαύρισαν και καψαλίστηκαν κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών, «σαν τοστ» όπως χαρακτηριστικά λέει η αρχαιολόγος. Η ομάδα της έχει στο μεταξύ ανασκάψει κάτω από το αρχαιολογικό στρώμα του Β΄ Παγκοσμίου και έχει φτάσει την περιοχή του Μεσαίωνα – ή αλλιώς περίπου μία χιλιετία πίσω στο χρόνο.

Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα, αυτό το κεντρικό τμήμα του Μονάχου υπέστη ποικίλες μεταμορφώσεις ανά τους αιώνες. Για παράδειγμα, ένα κτίριο στην ανατολική πλευρά της πλατεία άλλαξε διάφορους ιδιοκτήτες και χρήσεις, από ξενοδοχείο πολυτελείας έως χρηματιστήριο και διοικητικό κέντρο των Ναζί τη δεκαετία του 1930.

Νωρίτερα από αυτό, μια συναγωγή στην οδό Gruftstraße, που χρονολογείται στο 1380 και δεν υπάρχει σήμερα, προσήλκυσε Εβραίους κατοίκους. Δεν ήταν ακριβώς γκέτο, λέει η Wührer, αλλά εξελίχθηκε σε εβραϊκή γειτονιά εξαιτίας της συναγωγής αυτής. Οι Εβραίοι αυτοί υπέστησαν διωγμούς τον 13ο αιώνα, για να απομακρυνθούν οριστικά από την περιοχή το 1442 από τον Δούκα Άλμπρεχτ Γ΄. Τότε ήταν που η Judengasse (= Εβραϊκός δρόμος) μετονομάστηκε σε Gruftstraße, και ο προσωπικός ιατρός του Δούκα πήρε το σπίτι δίπλα στη συναγωγή, την οποία μετέτρεψε σε εκκλησία.

Η ανασκαφή έκρυβε και άλλες εκπλήξεις, ειδικά τα δύο δημόσια αποχωρητήρια που σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση. «Μας δίνουν μια ιδέα για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής» εξηγεί η Wührer. «Ο κόσμος τότε πετούσε τα σκουπίδια στα αποχωρητήρια».

Σε μία τουαλέτα βρήκαν μεγάλες ποσότητες τμημάτων δέρματος. Ερευνώντας τα αρχεία του 15ου αιώνα, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ότι στην περιοχή είχαν τα καταστήματά τους τρεις υποδηματοποιοί. Τα άχρηστα κομμάτια δέρματος τα πετούσαν λοιπόν απλά σε αυτό το αποχωρητήριο.

Τον Σεπτέμβριο, ήρθε στο φως ένα ακόμη αρχαιότερο αποχωρητήριο, που χρονολογείται στο 1260 και εμπεριείχε μεγάλη ποσότητα κεραμικής.

Οι αρχαιολόγοι έχουν περιθώριο μέχρι τον Απρίλιο του 2012 να ανακαλύψουν τα αντικείμενα της μακράς ιστορίας της πόλης κάτω από την πλατεία. Μέχρι τότε, η αρχαιολογική σκαπάνη της Wührer θα συνεχίσει σε ολοένα βαθύτερα αρχαιολογικά στρώματα. Ύστερα, τα αντικείμενα θα παραδοθούν στην αρμόδια αρχή για τη διατήρηση της Ιστορίας της Βαυαρίας και η θέση, μαζί με τις ιστορίες της, θα καταχωθεί.