Στην εποχή της κρίσης των οικονομικών, ηθικών και πολιτιστικών αξιών, ίσως έχει κάποιο ενδιαφέρον η παρατήρηση της ζωής των προγόνων μας μερικές  δεκαετίες πριν, όταν όλα ήταν πιο απλά και οι άνθρωποι αυτοσχεδίαζαν δημιουργικά και παραγωγικά.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ένα Αγροτικό Μουσείο ίσως έχει να δώσει στον σύγχρονο πολίτη αυτής της πολύπαθης χώρας το ερέθισμα μιας καθημερινότητας που απαιτούσε περισσότερο κόπο και μόχθο, αν και δεν είχε απαραίτητα το ίδιο ψυχικό κόστος.

Σ΄ένα γραφικό χωριό της Κρήτης, στο Πισκοπιανό Χερσονήσου το Αγροτικό Μουσείο Μενέλαου Παρλαμά άνοιξε πριν από λίγες ημέρες την “αγκαλιά” του και έδειξε τους θησαυρούς του στους δεκάδες επισκέπτες του.

Στεγασμένο στο παλαιό ελαιοτριβείο, τη “φάμπρικα” όπως το έλεγαν οι παλαιότεροι, εκτίθενται τα σύνεργα εκείνα που χρησίμευαν για την πολτοποίηση του ευλογημένου καρπού της ελιάς. Το κτίριο είναι ιδιοκτησία ενός από τους μεγαλύτερους φιλολόγους της νεώτερης Ελλάδας, του Μενέλαου Παρλαμά, ο οποίος το προσέφερε στην Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών ενώ η κόρη του, αρχαιολόγος Λιάνα Παρλαμά προσέφερε στην Εταιρεία, την πατρική της κατοικία, ολοκληρώνοντας έτσι το Αγροτικό Μουσείο και προσφέροντας στους νεώτερους την μεγάλη ελπίδα ότι η επιβίωση εξασφαλίζεται όταν γνωρίζει κανείς τους τρόπους, τις αρχές και τις αξίες των ανθρώπων που έζησαν στον ίδιο χώρο σε παλαιότερες εποχές.

Ο κόσμος του Μουσείου

Το Μουσείο είναι αφιερωμένο στα παραδοσιακά επαγγέλματα, ενώ μια νέα πτέρυγα του αφιερώθηκε στη θαυμαστή τέχνη της κρητικής υφαντικής, με αντιπροσωπευτικά δείγματα υφαντών όλων των περιοχών της Κρήτης από τα τέλη του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Μια γυναίκα η Θεανώ Μεταξά, κατείχε αυτό το θησαυρό που αποφάσισε να τον προσφέρει σε κοινή θέα στο Αγροτικό Μουσείο. Γεωμετρικά σχέδια, μοτίβα με συμβολικό χαρακτήρα, αποτύπωση φυτών , ζώων και ανθρώπων, μορφές από λατρευτικές παραστάσεις , όλα παρουσιάζονται επεξεργασμένα σε πρώτες ύλες με εργαλεία υφαντικής και τεχνικές που είναι αντιπροσωπευτικές των Κρητικών υφαντών.

Όμως αυτή είναι η μία πτέρυγα. Ο επισκέπτης από την αυλή του Μουσείου, μπαίνει σ΄έναν άλλο κόσμο μέσα από την αναβίωση των εξωτερικών εργασιών των κατοίκων της περιοχής. Περιεργάζεται ένα ολόκληρο ρακοκάζανο, τον πετρόκτιστο φούρνο και εργαλεία για την προετοιμασία της γης αλλά και της επεξεργασία των καρπών. Λουλούδια, φυτά και βότανα της Κρήτης, είναι φυτεμένα μέσα σε κεραμικά που προέρχονται και αυτά από τα τοπικά εργαστήρια, ανθίζουν και μοσχοβολούν , δίδοντας μια εικόνα της σημαντικής κρητικής χλωρίδας.

Από τις βεράντες του Μουσείου, απλώνεται το Κρητικό πέλαγος, μια θάλασσα που αν είχε γλώσσα θα περιέγραφε τους ανθρώπους αιώνων που μεγαλούργησαν στον τόπο, που έζησαν ως πολίτες αυτοκρατοριών, που χάθηκαν μέσα στο χρόνο, αφήνοντας όμως παντού ανάγλυφα τα σημάδια τους.

Στον χώρο υποδοχής παρουσιάζεται ένα τυπικό λαϊκό αγροτόσπιτο. Στην κύρια αίθουσα της φάμπρικας βρίσκονται οι προβιομηχανικοί χώροι εργασίας, του μαραγκού, του σιδερά , του βαρελά αλλά και του φαμπρικάρη.

Η τεχνολογία στην υπηρεσία του πολιτισμού

Το Μουσείο υποστηρίζεται από πλούσιο ψηφιακό υλικό, οθόνες αφής επιτοίχιες προβολές βίντεο, εποπτικό υλικό κλπ. έτσι ώστε ο επισκέπτης να έχει πλήρη εικόνα της ζωής των ανθρώπων πριν από δεκάδες χρόνια.

Το Αγροτικό Μουσείο, ανακαινίστηκε και πρόσφατα ξανάνοιξε τις πύλες του. Τα εγκαίνια έγιναν από τη γενική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού Λίνα Μενδώνη, ενώ για πρώτη φορά είχε λειτουργήσει το 1988.

Το Αγροτικό Μουσείο διαθέτει ένα μικρό πωλητήριο, είναι προσβάσιμο σε Α.Μ.Ε.Α και λειτουργεί από Δευτέρα έως και Σάββατο, από 10 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα.