Ένας ναός του 17ου αιώνα, η Αγία Μαρίνα Κισσού στο Πήλιο, καλύπτεται σήμερα από μουσαμά για να μην μπαίνει μέσα η βροχή. Κι αυτό γιατί εδώ και δύο χρόνια η στέγη του διατηρητέου αυτού ναού «μπάζει» νερά και το ταβάνι του με τις περίφημες οροφογραφίες έχει φουσκώσει, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιερέα π. Μιχαήλ Β. Μιχάλαρου, που προσπαθεί να σώσει το μνημείο με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει.
Το πρόβλημα εστιάζεται στη στέγη η οποία χρειάζεται επισκευή, για την οποία το κόστος ανέρχεται στα 180.000 ευρώ. «Με δικές μας δαπάνες έγινε η μελέτη συντήρησης της στέγης. Την καταθέσαμε στην 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, η οποία ήρθε και στήριξε τις οροφογραφίες. Η μελέτη εγκρίθηκε, αλλά πέραν αυτού τίποτα. Εν τω μεταξύ, η στέγη έτρεχε. Κάναμε έρανο και τη σκεπάσαμε με μουσαμά. Αλλά πόσο θα αντέξει κι αυτός;» αναρωτιέται ο π. Μιχαήλ.
Η Αγία Μαρίνα Κισσού είναι μια τρίκλιτη βασιλική με πέριξ αυτής ένα ξύλινο υπόστεγο. Η παλιά σφραγίδα στο γραφείο του ναού γράφει ότι κτίστηκε το 1650 και ανακαινίστηκε το 1745 με εισφορές των ξενιτεμένων Κισσιωτών. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο από πέτρα δουλεμένη στο χέρι και πολλά εντοιχισμένα μαρμάρινα κομμάτια, που έφεραν έμποροι και καπεταναίοι από την Κωνσταντινούπολη, όπως μαρτυρούν οι γέροντες του χωριού μεταφέροντας αφηγήσεις παλαιοτέρων. Την είσοδο του ναού στολίζει μαρμάρινη αψίδα με ανάγλυφες διακοσμήσεις που μοιάζουν με μουσουλμανικές. Γι’ αυτό εικάζεται πως η αψίδα αυτή προέρχεται από κάποιο γκρεμισμένο μαυσωλείο της Πόλης.
Ο ναός είναι τρισυπόσταστος. Ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, την Αγία Μαρίνα και τον Άγιο Αθανάσιο (σήμερα μόνο στην Αγία Μαρίνα). Φέρει επίσης παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων, που χρησιμοποιείται ως μουσείο. Φυλάσσονται εκεί Δισκοπότηρα με εγχάρακτες αφιερώσεις, ένα Ευαγγέλιο του 1840 και δύο ασημένια στέφανα τέλεσης γάμων. Πολύτιμες, όμως, θεωρούνται οι τοιχογραφίες του ναού, γιατί έγιναν το 1802 από τον λαϊκό ζωγράφο Κωνσταντίνο Παγώνη από τους Χιονάδες της Ηπείρου. Οικογένειες ολόκληρες από τους Χιονάδες έβγαλαν περίφημους μαστόρους λαϊκής ζωγραφικής, που δημιούργησαν παράδοση κατά τον 18ο αιώνα, αφήνοντας μνημειώδη έργα σε πολλά χωριά της Ηπείρου. Μία από αυτές τις οικογένειες ήταν και οι Παγώνηδες.
Ο ναός είναι καταστόλιστος με τοιχογραφίες που σώζονται σε καλή κατάσταση. Ακόμη και αυτές της οροφής, που απειλήθηκαν από την υγρασία, στερεώθηκαν και ένα τμήμα τους συντηρήθηκε πέρυσι από τους συντηρητές της 7ης Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, η οποία σκοπεύει να στείλει προς έγκριση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο τη μελέτη επισκευής της στέγης, όπως και τη μελέτη συντήρησης του συνόλου των τοιχογραφιών, που τώρα ολοκληρώνεται, όπως μας εξήγησε η έφορος Ασπασία Ντίνα. Το επόμενη βήμα είναι το έργο να ενταχθεί για την υλοποίησή του σε ένα από τα επιχειρησιακά περιφερειακά προγράμματα. Αρκεί, αυτό να γίνει πριν είναι πολύ αργά για το μνημείο.
Πηγή: Ελευθεροτυπία, 26/4/2011 (Ν. Κοντράρου-Ρασσιά)
