Claudia Antonetti, Stefania De Vido (επιμ.), Temi selinuntini, εκδ. ETS, Pisa 2009, 312 σελ.
ISBN 978-884672179-2

Στις 300 σελίδες, 17 άρθρα (με αγγλικές περιλήψεις) προσκομίζουν σημαντική γνώση για τον Σελινούντα, τη μεγαρίτικη αποικία του 7ου αιώνα π.Χ., στη Σικελία.
Με αλφαβητική σειρά παρουσιάζονται:
1) Marina Albertocchi, «Dedalica Selinuntia II»: Η συγγραφέας πραγματεύεται την κοροπλαστική του Σελινούντα κατά την όψιμη ανατολίζουσα περίοδο και συμπεραίνει πως η κύρια επίδραση που δέχτηκε ήταν από την Πελοπόννησο και ειδικότερα την Κόρινθο.
2) Claudia Antonetti, «Riflessioni su Zeus Agoraios a Selinunte». Η συγγραφέας ανατρέχει στον Ηρόδοτο και στα ευρήματα της Αγοράς του Σελινούντα, όπου ο Ζεύς Αγοραίος είναι παρών ήδη από την Αρχαϊκή περίοδο.
3) Silvia M. Bertesago, «Figurine fittili da Bitalemi (Gela) e dalla Malophoros (Selinunte): appunti per uno studio comparato di alcune classi della coroplastica votiva». Πρόκειται για συγκριτική μελέτη των κεραμικών ειδωλίων της Γέλας και του Σελινούντα που επιτρέπει, μεταξύ άλλων, την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τις θρησκευτικές πρακτικές.
4) Silvia M. Bertesago, Alessandrο Sanavia, «Omaggio veneziano a Ettore Gàbrici». Το άρθρο είναι αφιερωμένο στον ναπολιτάνο σοφό του 19ου αιώνα, Gàbrici, η δράση του οποίου μελετάται χάρη στην απόκτηση του αρχείου του από την Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη Ca’ Foscari – ειδικά όσον αφορά τη μελέτη της Σικελίας.
5) Sabina Crippa, Marta De Simon, «Sulla valenza pubblica dei rituali defissori a Selinunte». Η μελέτη των καταδέσμων στον Σελινούντα αποδεικνύει ότι τον 5ο αιώνα π.Χ. είχαν επίσημο χαρακτήρα.
6) Jaime Curbera, «Note di onomastica selinuntina e siceliota». Σημειώσεις επάνω σε ονόματα στον Σελινούντα και σε άλλες πόλεις της Σικελίας.
7) Stefania De Vido, «Selinunte. Gli ultimi anni». Τα τελευταία χρόνια του Σελινούντα διαγράφουν την πορεία της πόλης από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, μαζί με τις Συρακούσες, έως την εμφάνιση των Καρχηδονίων κατά το τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.
8) Luigi Gallo, «L’isomoiria: realtà o mito?». Ο συγγραφέας αποδεικνύει πως η ισομοιρία (ίση μοιρασιά της γης στους αποίκους) δεν ίσχυε κατά την αρχαϊκή περίοδο.
9) Lorenzo Lazzarini, «Indagini archeometriche sugli intonaci dei templi di Selinunte». Η αρχαιομετρική έρευνα των χρωματιστών επιχρισμάτων σε αρχιτεκτονικά μέλη των ναών του Σελινούντα φανερώνει την προέλευση των υλικών και την αναπτυγμένη τεχνική γνώση στη χρήση τους.
10) Lorenzo Lazzarini, «Nota sull’aes grave di Selinunte». Σημαντικό εύρημα ο θησαυρός του 5ου αιώνα π.Χ., 190 χάλκινων νομισμάτων του Σελινούντα που ίσως αποτελούν τα πρώτα χαλκά που κυκλοφόρησαν στην ελληνική επικράτεια.
11) Tomaso Lucchelli, «L’adozione della moneta a Selinunte: contesti e interazioni». Μελέτη της νομισματοκοπίας του Σελινούντα κατά τον 6ο αιώνα π.Χ., που αποκαλύπτει πολλές πτυχές της κυκλοφορίας νομισμάτων στην ελληνική αποικία.
12) Clemente Marconi, «Il rilievo con il ratto di Persephone dal Santuario della Malophoros. Un riesame». Η επανεξέταση του αναγλύφου της αρπαγής της Περσεφόνης που σχετίζεται με τη λατρεία της Δήμητρας Μαλοφόρου.
13) Silvia Palazzo, «Selinunte e gli altri “invisibili” protagonisti della battaglia di Imera». Μια μελέτη που δείχνει πως η ιστορία μπορεί να γραφεί κατά παραγγελία.
14) Marco Perale, «Μαλοφόρος. Etimologia di un teonimo». Η ετυμολογία ενός θεωνύμου.
15) Rosalia Pumo, «Rovine e emozioni. Selinunte nella letteratura di viaggio fino al primo Ottocento». Στο άρθρο εξετάζεται η στάση των περιηγητών απέναντι στα ερείπια του Σελινούντα, η οποία αρχικά ήταν αδιάφορη, λόγω της δυσκολίας πρόσβασης στο χώρο και της αντίληψης για την αρμονία και το ωραίο. Αργότερα, ωστόσο, η ρομαντική τάση έφερε τον Σελινούντα στο προσκήνιο.
16) Giovanna Rocca, «Due inediti da Selinunte». Παρουσιάζονται δύο αδημοσίευτοι κατάδεσμοι, οι οποίοι προφανώς ανήκουν στην ομάδα των ήδη δημοσιευμένων σχετικών ευρημάτων.
17) Francesca Rohr Vio, «Marco Emilio Lepido e l’epilogo dell’esperienza triumvirale: la campagna di Sicilia nella memoria storiografica di Velleio Patercolo». O Marcus Aemilius Lepidus και ο επίλογος της εμπειρίας της Τριανδρίας: Η σικελική εκστρατεία στην ιστοριογραφία του Marcus Velleius Paterculus.