Μια κρυφή πόρτα που βρίσκεται κάτω από το έδαφος μιας εγκαταλελειμμένης εκκλησίας του 13ου αι. στις ακτές της λίμνης Bracciano, 57 περίπου χλμ. Β. της Ρώμης φαίνεται ότι κρύβει τις πηγές ενός από τα μεγαλύτερα ρωμαϊκά υδραγωγεία.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι ερασιτέχνες αρχαιολόγοι Edward και Michael O’Neill, με τη βοήθεια του ειδικού στη ρωμαϊκή υδρομηχανική καθ. Lorenzo Quilici, του Πανεπιστημίου της Bologna. Η ομάδα, που ερευνά τα ρωμαϊκά υδραγωγεία, εντόπισε τυχαία τον κατάσπαρτο από γιγάντιες ρίζες δένδρων υπόγειο χώρο. Το δίκτυο αποτελείται από μια σειρά υπόγειων σπηλαίων που κατέληγαν σε ένα υπόγειο υδραγωγείο, την Aqua Traiana. Το νερό διοχετευόταν στο σύστημα αυτό διαπερνώντας τα τοιχώματα των ηφαιστειακών βράχων από τους οποίους αποτελείται το υπέδαφος της περιοχής και κατευθυνόταν προς τη Ρώμη με ένα δίκτυο σωληνώσεων. Τα τοιχώματα των υπόγειων διαδρόμων ήταν ενδεδυμένα με επιμελημένη τοιχοποιία από πολυγωνικούς αδαμαντόσχημους λίθους (γνωστή ως opus reticulatum) ενώ η καμαροσκέπαστη οροφή ήταν κοσμημένη με αιγυπτιακό μπλε.
Σύμφωνα με τον καθ. Quilici, η υπόγεια κατασκευή την οποία εντόπισαν οι O’Neill ήταν ρωμαϊκή και όχι μεσαιωνική, όπως πιστευόταν, ενώ η επιμελημένη γαλάζια απόχρωση της οροφής της δεξαμενής συστήνει ότι ο χώρος είχε το χαρακτήρα νυμφαίου. Η χρήση του ξεκίνησε από την εποχή του Τραϊανού, ο οποίος και κατασκεύασε το χώρο αλλά συνεχίστηκε αργότερα, για να παρέχει νερό στο πρώτο Βατικανό των παλαιοχριστιανικών χρόνων. Μάλιστα, ιστορικά δεδομένα επιτρέπουν την υπόθεση ότι ο Τραϊανός βρισκόταν στην περιοχή τον Ιανουάριο του 109 μ.Χ., ενώ ένα νόμισμα της εποχής αποτελεί ένδειξη της χρονικής σύνδεσης του αυτοκράτορα με την κατασκευή.
Το υπόγειο δίκτυο ήταν άγνωστο στους ερευνητές μέχρι και τα νεότερα χρόνια, οπότε και πραγματοποιήθηκα αποστραγγιστικά έργα πoυ απομάκρυναν το νερό που το γέμιζε και το έκρυβε για αιώνες.
Πηγή: Telegraph, 25/01/10
Ζ.Ξ.
