Ο Ανάχαρσις ήταν σκύθης φιλόσοφος. Μητέρα του ήταν κάποια Ελληνίδα και πατέρας του ο Γνούρος, βασιλιάς μιας νομαδικής σκυθικής φυλής. Το 589 π.Χ. επισκέφθηκε την Αθήνα, έγινε μαθητής του Σόλωνα και διακρίθηκε για την ευρυμάθειά του. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του, τον σκότωσε ο αδελφός του γιατί τον θεώρησε προδότη της παράδοσής τους, καθώς ο νεαρός Ανάχαρσις θέλησε να εισαγάγει τη λατρεία της Δήμητρας. Οι Έλληνες τον κατάταξαν μεταξύ των σοφών.
Το 1788 ο Γάλλος Jean-Jacques Barthélemy εξέδωσε το έργο Ταξίδι του νέου Ανάχαρση στην Αθήνα, το οποίο το 1797 μετέφρασε στα ελληνικά ο Ρήγας Φεραίος Βελεστινλής.