Το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στον Έρωτα αφορά τη νεότερη και σύγχρονη εποχή, όπου έρωτας, αγάπη, ακόμη και σεξουαλικότητα εν πολλοίς ή εν μέρει συγχέονται, όπως παρατηρεί ο επιμελητής του αφιερώματος Αντρέας Ιωαννίδης στο εισαγωγικό του σημείωμα. Κι ενώ ο Έρωτας περισσότερο απ’ ό,τι στην αρχαιότητα και στο Βυζάντιο, μοιάζει τώρα μια έννοια άπιαστη, που φέρνει σε αμηχανία εκείνον που καλείται να μιλήσει γι’ αυτήν, τόσο τα κείμενα του τεύχους όσο και οι εικόνες που τα συνοδεύουν μιλούν χωρίς περιστροφές για τον μικρό φτερωτό θεό, τις εκφάνσεις του, αλλά και τη ματαίωσή του στη σύγχρονη εποχή.
Το αφιέρωμα ανοίγει με το κείμενο του Γεράσιμου Βώκου «Σύντομες παρατηρήσεις για τον έρωτα στη νεωτερικότητα», όπου εξετάζονται οι σκέψεις του Φρόιντ και του Πλάτωνα, του Καρτέσιου, του Λαροσφουκό σχετικά με τα ερωτικά πράγματα. Στη συνέχεια, στο άρθρο της «Έρωτας και (μετα)νεωτερικότητα: μια επανεξέταση των φροϊδικών θέσεων της “δυσφορίας” μέσα στον πολιτισμό», η Βασιλική-Πηγή Χριστοπούλου γράφει για τη φροϊδική θεωρία του πολιτισμού, όπως αυτή εντάσσεται στη θεωρία του των ενορμήσεων, αλλά και για τις έννοιες ατομικό-συλλογικό, έρωτας-θάνατος μέσα στη μετα-νεωτερικότητα. Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θέρμος, υπό τον τίτλο «Η λαγνεία ως δημόσιος πολιτισμός», σχολιάζει την προώθηση ενός από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ως βιομηχανικού προϊόντος, κυρίως μέσα από τη διαφήμιση. Το επόμενο άρθρο, το οποίο υπογράφει ο Ερατοσθένης Γ. Καψωμένος, έχει ως θέμα τον «Έρωτα στο δημοτικό τραγούδι» και με πλήθος παραδειγμάτων του είδους παρουσιάζει τα νεοελληνικά πρόσωπα του έρωτα, αφενός ως φυσικής αξίας και αφετέρου ως διονυσιακής ροπής και κοσμογονικής δύναμης. Τον «Έρωτα στον ελληνικό κινηματογράφο», από τη μεταπολεμική περίοδο έως τις μέρες μας, μας εξετάζει η Ελίζα-Άννα Δελβερούδη. Τέλος, στο άρθρο της Βικτώριας Φερεντίνου «Ανδρόγυνες ουτοπίες και σουρεαλισμός: η αναζήτηση του ιδανικού έρωτα και η υπέρβασή του», ο λόγος περί έρωτος δίνεται στους σουρεαλιστές, όπου ο έρωτας είναι εξιδανικευμένος, αμοιβαίος, μια πλήρης ένωση και ταύτιση με το άλλο μισό, την αδερφή ψυχή.