Πύργοι της Πελοποννήσου. Ερείπια σήμερα οι περισσότεροι, που δεν τους θυμούνται καλά καλά ούτε οι άνθρωποι που μεγάλωσαν δίπλα τους. Από τις πυργοκατοικίες της Νωνάκριδας (ορεινή Ακράτα) ώς τους πολεμικούς πύργους της Μάνης. Περήφανες ψηλές πέτρες, χτισμένες ποιος ξέρει από τα χέρια τίνος μάστορα, παραμένουν σιωπηλοί μάρτυρες αλλοτινών καιρών, περιμένοντας κι αυτές να σωριαστούν, παίρνοντας για πάντα μαζί τους τις τόσες ιστορίες που έχουν να μας διηγηθούν.
Ο Μπάμπης Παυλόπουλος -με ρίζες από τη Μάνη- κατάφερε με πολύ μεράκι να απαθανατίσει πύργους και πυργόσπιτα για το λεύκωμα «Πύργοι και Οχυρές Κατοικίες στην Πελοπόννησο 15ος- 19ος αιώνας», συνοδεύοντας κάθε φωτογραφία με την ιστορία- σε ορισμένες περιπτώσεις και τους θρύλους- κάθε πύργου.
Οι 284 έγχρωμες φωτογραφίες στο λεύκωμα αποδεικνύουν πως μόνο με πέτρα μπορεί κανείς να δημιουργήσει εντυπωσιακά κτίσματα. Μέσα από τα κείμενα (και στην αγγλική γλώσσα) που συγκέντρωσε ο Μπάμπης Παυλόπουλος αποκαλύπτεται μια άλλη Ελλάδα που αφήνουμε να χαθεί.
Στις σελίδες του εντοπίσαμε το σπίτι των Δημητρακοπουλαίων, ένα τρίπατο χτισμένο το 1825 στην Αλωνίσταινα Αρκαδίας που σήμερα ρημάζει, το αρχοντικό- ερείπιο Μαλτσινιώτη στον Άγιο Ιωάννη Λακωνίας, κοντά στον Μυστρά, την οικία Κουτούπη (υστεροβυζαντινός πύργος) στην Πετρίνα Λακωνίας, κοντά στο Γύθειο, το τειχισμένο συγκρότημα Καπετανάκη στην Τρικότσοβα, κοντά στο χωριό Σωτηριάνικα (καταλαμβάνει την κορυφή ενός λόφου), το κάστρο Ζαρνάτας, το κάστρο της Παλαιάς Καρδαμύλης στην Ανδρούβιστα της Έξω Μάνης, τον πύργο του καπετάνιου Κωνσταντή Ντουράκη στην Καστάνια της Έξω Μάνης, το τειχισμένο συγκρότημα Μαυρομιχάλη στην Αρεόπολη και του Σκλαβουνάτου στον Πύργο Διρού στη Μάνη.
Πηγή: Τα Νέα, Β.Λουμπρίνης, 25/2/08
