Ανακατασκευές τριών τύπων ελαιοπιεστηρίων (προϊστορικής, ελληνιστικής και βυζαντινής εποχής).
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα οι ελαιοτεχνικές εγκαταστάσεις βασίζονται στα τρία βασικά στάδια της μετατροπής του ελαιοκάρπου σε ελαιόλαδο : τη σύνθλιψη του καρπού, την έκθλιψη του ελαιοπολτού και το διαχωρισμό του λαδιού από το νερό και τα άλλα υπολείμματα.
Κατά το πρώτο στάδιο, γίνεται η θραύση του καρπού ώστε να επιτευχθεί, στη συνέχεια της διαδικασίας, η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη εξαγωγή λαδιού.
Η έκθλιψη περιλαμβάνει την “εν ψυχρώ” πίεση, φάση κατά την οποία παράγεται και το καλύτερο ποιοτικώς ελαιόλαδο, και εν συνεχεία την “εν θερμώ” πίεση με τη βοήθεια ζεστού νερού, το οποίο διαχέεται στον ελαιοπολτό, αυξάνοντας την ποιότητα του εξαγόμενου προϊόντος.
Οι αρχαιότερες εγκαταστάσεις παραγωγής ελαιολάδου χρονολογούνται στη Χαλκολιθική εποχή και βρέθηκαν στην Παλαιστίνη, περιοχή που θεωρείται πρωτοπόρα στην ελαιοπαραγωγή. Πρόκειται για επικλινή πατητήρια, λαξευμένα σε βράχο και συνδεδεμένα με δοχεία υποδοχής σε χαμηλότερο επίπεδο.
Πηγή : Οδηγός Μουσείου Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού του πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.