Ίχνη που δείχνουν πως ο βασιλιάς Δαβίδ –ο ταπεινός ποιμένας που τα έβαλε με τον γιγαντόσωμο Γολιάθ και έφτασε να γίνει βασιλιάς των Ιουδαίων– ήταν ιστορικό πρόσωπο υποστηρίζουν πως εντοπίζουν αρχαιολόγοι του εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ.

Οι Ισραηλινοί αρχαιολόγοι έχουν αρχίσει ανασκαφές στην Κιρμπέτ Κεγιάφα, περιοχή που βρίσκεται 30 χλμ. νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ, κοντά στην πατρίδα του Γολιάθ –απέναντι δηλαδή από την παραμεθόρια πόλη Γαθ στα σύνορα μεταξύ της γης των Φιλισταίων και των Ιουδαίων– και δίπλα στην κοιλάδα του Ελά, την τοποθεσία όπου σύμφωνα με τη Βίβλο ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ.

«Οι θεωρίες που αρνούνται όσα αναφέρονται στη Βίβλο σχετικά με τον Δαβίδ και υποστηρίζουν πως πρόκειται για μυθολογική μορφή ή απλώς για έναν αρχηγό μιας μικρής φυλής πλέον αποδεικνύονται λανθασμένες» λέει ο αρχαιολόγος και συμμετέχων στην ανασκαφή Γιόζεφ Γκαρφίνκελ που έχει φέρει ώς τώρα στο φως έναν οχυρωμένο οικισμό ηλικίας περίπου 3.000 ετών.

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πόλη-κλειδί για την προστασία του οίκου του Δαβίδ. Εδώ κυριαρχεί το στρατιωτικό πνεύμα, υπάρχει κάτι σχεδόν επιθετικό. Δεν πρόκειται για έναν ήρεμο και ειρηνικό οικισμό». Η πόλη εκτιμάται –σύμφωνα με τη ραδιοχρονολόγηση πυρήνων ελιάς– πως δεν κατάφερε να στεριώσει παρά μόνο για τέσσερις δεκαετίες, από το 1020 έως το 980 π.Χ. και κατόπιν καταστράφηκε.

Αν και τα ευρήματα είναι προς το παρόν περιορισμένα, «τα όπλα, τα λατρευτικά αντικείμενα, ακόμη και τα χιλιάδες οστά ζώων που έχουν βρεθεί –αιγοπροβάτων και βοοειδών, όχι όμως χοίρων– αποδεικνύουν πως οι κάτοικοι του οικισμού τηρούσαν αρχές γνωστές από τη Βίβλο: δεν κατανάλωναν χοιρινό και δεν είχαν ειδώλια, γι’ αυτό και δεν έχει βρεθεί κανένα αγαλματίδιο που να απεικονίζει άνθρωπο ή ζώο, τακτικές δηλαδή διαφορετικές από εκείνες των Χαναναίων και των Φιλισταίων» εξηγούν οι ειδικοί.

Η έρευνα στα 20 και πλέον στρέμματα της περιοχής ωστόσο δεν έχει μόνον αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Και μπορεί ο Γιόζεφ Γκαρφίνκελ να παραδέχεται πως μέσω της ανασκαφής του δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ, τα πρώτα ευρήματα όμως δεν προσελκύουν το ενδιαφέρον μόνο ιστορικών και αρχαιολόγων οι οποίοι βλέπουν φως σε μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες και σκοτεινές περιόδους της βιβλικής αρχαιολογίας, τον 10ο αι. π.Χ. Την εποχή δηλαδή που σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ο Δαβίδ προετοίμασε το έδαφος ώστε ο γιος του Σολομών να κατασκευάσει τον περίφημο ναό και να κυριαρχήσει σε μια έκταση από τον Ευφράτη έως τον Νείλο.

Έχουν και ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον καθώς μέχρι σήμερα πολλοί ήταν εκείνοι που υποστήριζαν πως το βασίλειο του Δαβίδ δεν ήταν σπουδαίο σε μια προσπάθεια να υποτιμήσουν τον σιωνισμό. Ίσως και γι’ αυτό ήδη έχουν διατυπωθεί αντιρρήσεις. Οι πιο μετριοπαθείς θέλουν να μην είναι εύκολο να ξεκαθαρίσει κάποιος τις διαφορές ανάμεσα στους Ισραηλίτες του Δαβίδ και τους Φιλισταίους του Γολιάθ, γι’ αυτό και αναφέρουν πως και γειτονικοί λαοί των Ιουδαίων δεν έτρωγαν χοιρινό. Κάποιοι πιο σκληροπυρηνικοί πίσω από τα νέα ευρήματα δεν βλέπουν παρά απλώς έναν αμυντικό οικισμό και θεωρούν πως ο Δαβίδ στην καλύτερη περίπτωση ήταν ένας λαϊκός ήρωας, ανάλογος του Ρομπέν των Δασών.