Ενότητα 8: βοιωτικά εργαστήρια στους κλασικούς χρόνους.
Στις Προθήκες 135-137 εκτίθενται αντιπροσωπευτικά δείγματα των βοιωτικών κεραμικών
εργαστηρίων, όπως οι κύλικες με ανθεμωτή διακόσμηση, τα ειδώλια και οι ερυθρόμορφοι καλυκωτοί κρατήρες, έργα μιας ομάδας αγγειογράφων των μέσων του 4ου αιώνα π.Χ. με έντονες αττικές επιρροές.
Σε αντίθεση με την ανάπτυξη της χαλκοτεχνίας, της κοροπλαστικής και της αγγειογραφίας, δεν υπήρξε αντίστοιχο στη βοιωτική γλυπτική, ίσως εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλου λίθου για λάξευση.
Χαρακτηριστικά τοπικά έργα αποτελούν οι επιτύμβιες «μαύρες» στήλες, η διακοσμητική τεχνική των οποίων όμως συνδέεται περισσότερο με τη ζωγραφική.
Πρόκειται για εγχάρακτες με κουκίδες ή συνεχείς γραμμές παραστάσεις σε σκούρο γκρίζο τοπικό ασβεστόλιθο, στις οποίες εικονίζονται νεκροί πολεμιστές τη στιγμή της επίθεσης. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι αυτές του Ρύγχωνος και του Μνάσονος από τη Θήβα (βάθρα 61-62).
Το θηβαϊκό εργαστήριο κατασκευής των «μαύρων» στηλών έχει συνδεθεί με τον Θηβαίο χαλκοπλάστη και ζωγράφο Αριστείδη, μαθητή του Πολύκλειτου.
Στα βάθρα 60, 63-65, παρουσιάζονται ανάγλυφες επιτύμβιες στήλες (5ος-4ος αι. π.Χ.) κυρίως από τις Θεσπιές και τη Θήβα, ορισμένες με έντονα αττικό χαρακτήρα.