Καραγκιόζης του Μπράχαλη, Σπαθάρειο Μουσείο

Φιγούρα διαστάσεων 45 εκ. O Καραγκιόζης του Γιάννη Μπράχαλη.
Κατασκευάστηκε από τον Σωτήρη Σπαθάρη μεταξύ 1948–1950 και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι πεπιεσμένο χαρτί, σπάγκος και σίδηρος.
Είναι δωρεά του Ευγένιου Σπαθάρη στο Σπαθάρειο Μουσείο – Θέατρο Σκιών του Δήμου Αμαρουσίου κατά το έτος 1995.
Ο Καραγκιόζης του Μπράχαλη έχει πολύ λίγα σκαλίσματα δεδομένου ότι φτιάχτηκε σε μία εποχή που και το κοπίδι ακόμα ήταν δύσκολο να βρεθεί.
Έχει σκαλίσματα για να δείξει το μάτι, το φρύδι, το αυτί, τα 3 κουμπιά του γιλέκου, την τσέπη στο κοντοβράκι καθώς και σκαλίσματα στις κάλτσες του.
Η μύτη του σχηματίζει καμπούρα και είναι πολύ μακριά
Οι αρθρώσεις της φιγούρας είναι 7: 4 (σπάγκος): μακρύ αριστερό χέρι, 3 σίδηρος (περτσίνια): δεξί γόνατο / αριστερό γόνατο / κοιλιά.
Ο Καραγκιόζης αυτός είναι μίμηση απ τον Σ. Σπαθάρη του Καραγκιόζη του Γιάννη Μπραχάλη, του Μπάρμπα-Γιάννη Μπράχαλη που θεωρείται και πατέρας του ελληνικού Καραγκιόζη γιατί ήταν ο πρώτος που έφερε την τέχνη του Καραγκιόζη στην Ελλάδα (μεταξύ 1850 και 1860). Γεννημένος στη Μάνη, άφησε τα μέρη του σε μικρή ηλικία. Κάποτε βρέθηκε στην Πόλη. Εκεί έμαθε την τέχνη και κατέληξε στο επάγγελμα του καραγκιοζοπαίχτη. Γύρω στο 1850, έφερε την τέχνη του στην Αθήνα.
Ύστερα, όμως, από επίμονες παρεμβάσεις της αστυνομίας, αναγκάστηκε να μετακομίσει στον Πειραιά. Αργότερα ξαναγύρισε στην Αθήνα, δημιουργώντας μαζί με τον μαθητή του Χρήστο Κόντο την πρώτη μόνιμη σκηνή Θεάτρου Σκιών στην πρωτεύουσα.
Παρόλο που ο Μπράχαλης άλλαξε τον Καραγκιόζη εξωτερικά, εξελληνίζοντάς τον σημαντικά, η τέχνη του διατηρούσε όλα τα χαρακτηριστικά του τούρκικου Θεάτρου Σκιών. Το ρεπερτόριό του ήταν περιορισμένο.
Το περιεχόμενο των παραστάσεών του ήταν, συνήθως, απαγορευτικό για γυναίκες και παιδιά, καθώς τα καλαμπούρια του ήταν χοντροκομμένα και πρόστυχα. Την ίδια εποχή λειτουργούν και στην επαρχία κάποιοι αντίστοιχοι θίασοι.